bVision, de naakte waarheid, met af en toe een korreltje zout
Het begon zo mooi, nog een beetje laagstaande zon en het zicht op de voormalige uitkijktoren van het Schutterspark in Brunssum en daarna het vooruitzicht op een fikse wandeling door de bossen. Het was rustig en nog lekker vroeg en uiteraard geen mens te bekennen. Heerlijk zo heb ik het graag. Ik zat al een stuk in het bos toen mijn linker voet werd vastgegrepen. Ik wilde niet maar het gebeurde wat ik al langer vreesde. Ik kwam met een klap, languitgestrekt op de grond terecht. Even was ik de kluts kwijt en had wat tijd nodig om me te realiseren waar ik was en in welke situatie ik terecht was gekomen. Gelukkig had ik niets gebroken, buiten mijn ego, maar mijn voet zat vast in van die stekelige stengels van het een of ander slingerend kruipgoed. Na wat geworstel en diverse stekels in mijn hand, kwam ik los. Gelukkig had ik in een reflectie mijn val niet proberen op te vangen met mijn handen of kapotte knieën, maar was lekker languit gegaan. Daardoor kon ik nu met veel moeite ook weer overeind komen. Al die tijd uiteraard niemand gezien. Lopen ging even moeizaam, maar wel steeds beter. Ik heb mezelf beloofd dat niet meer te doen als ik alleen ben en netjes de paden aan te houden. Ik word volgens mij te oud voor dat soort geintjes…
bVision.nl een Parkstad Limburg blog
