bVision.nl

Soms zit het mee, maar af en toe zit het even niet mee. Stel je bent een firmamedewerker en moet ergens gaan werken waar het verplicht is om je laptop vast te leggen als je even afwezig bent. Je hebt uiteraard niet zelf een slot in je tas, dus maar ergens ene lenen die toevallig op tafel ligt. Hoppa slot erin en klaar toch… En als je dan in de late middag naar huis gaat pak je het sleuteltje en …niks hoppa, wat je ook probeert, het slot wil niet wijken en eigent zich jou laptop toe. Uiteraard wil iedereen even proberen, want dat slot had het altijd goed gedaan, maar niks nakkes nada. Het slot wil niet wijken. En om het slot eraf te krijgen zijn grotere midden nodig, en die zijn uiteraard niet aanwezig. Met de moed der wanhoop laat je de laptop achter met het idee ik moet morgen terug en dan zien we wel. Met verkrachte eenden hebben we dan ook deze laptop met de nodige hulpmiddelen van zijn slot ontdaan, de dolgelukkige jonge man is ons eeuwig dankbaar en zal wel denken, daar ga ik nooit meer terug.

bVision.nl een Parkstad Limburg blog uit Hoensbroek

Lekkage Chemelot: mensen uur lang in gasdichte ruimtes
Dinsdag 12 februari 2019 – 12:15
Medewerkers, waaronder ondergetekende, hebben op Chemelot in Geleen vanwege een lekkage in de transportleiding een uur lang in gasdichte ruimtes gezeten.
Dit kwam doordat er emissie van schadelijke stoffen had plaats gevonden in de HPO fabriek op het Chemelot Terrein. Er was een lekkage ontstaan in een transportleiding waardoor uit voorzorg mensen naar gasdichte ruimtes werden gebracht. De lekkage werd relatief snel verholpen en metingen erna gaven aan dat er geen schadelijke stoffen in de omgeving waren vrijgekomen. Hierna mochten de medewerkers de gasdichte ruimtes veilig verlaten. Dan besef je ineens weer dat je toch op een site met chemische fabrieken werkt…
Bron L1NWS

bVision.nl een Parkstad Limburg blog uit Hoensbroek

Een broodje aap verhaal is het niet, in het wilde westen kwam het wel voor dat er iemand dood ging zonder kogel door zijn of haar hoofd, maar dat men geen foto had voor in het familiealbum. Geen nood, dan werd opa of oma in mooie kleren op de stoel gezet en werd er alsnog een foto van gemaakt. Ze noemden het daar dan ook PostMortem Photography. Ik hoop niet dat er mensen geschokt zijn en mijn blog voor altijd mijden, Maar net als de koppensnellers en de kookpot moeten we de zaken niet meteen bagatelliseren, zowel in Europa alsook Amerika is dit een tijd “common use” geweest.

Post-mortem photography was very common in the nineteenth century when “death occurred in the home and was quite an ordinary part of life.” As photography was a new medium, it is plausible that “many daguerreotype post-mortem portraits, especially those of infants and young children, were probably the only photographs ever made of the sitters. The long exposure time made deceased subjects easy to photograph.'” (The problem of long exposure times also led to the phenomenon of hidden mother photography, where the mother was hidden in-frame to calm a young child and keep them still.) According to Mary Warner Marien, “post-mortem photography flourished in photography’s early decades, among clients who preferred to capture an image of a deceased loved one rather than have no photograph at all.” (bron: wikipedia)

bVision.nl een Parkstad Limburg blog uit Hoensbroek

Moe, het hele weekend moe, en dat terwijl Jeslynn het hele weekend niet hier geweest is. Ik had gewoon de “laat me slapen ziekte”. Zondagmorgen kwam ik gewoon mijn bed niet uit. En dat terwijl ik normaal iedere dag om een uur of vijf, half zes in de ochtend wakker ben. Maar goed, ik heb niet helemaal niets gedaan in het weekend, maar toch veel op de bank gelegen. Het kan natuurlijk ook aan het weer gelegen hebben, dat was bizar nat hier met alle regen. Veel is er dus niet te vertellen na het weekend.

Photo: sanja gjenero (Lusi) Zagreb Croatia
bVision.nl een Parkstad Limburg blog uit Hoensbroek