Langzaam maar zeker worden mijn ogen geopend. Ik zit niet te wachten op mijn pensioen, maar wordt er voortdurend aan herinnerd. Collega’s nemen zaken over en soms raak ik in gepeins verzonken. Zeker als ik naar buiten kijk en dit beeld zie over het Chemelot terrein in Geleen. Ik heb gelukkig nog genoeg andere dingen te doen, maar de druk is definitief van de ketel. Alle oude banden zijn verbroken en je zou er ook nog melancholisch van worden.
Haha, maar zo zit deze jongen echter niet in elkaar, daarvoor is het leven te mooi. Maar ik moest toch wat verzinnen toen deze foto wilde laten zien. Het is de zucht naar licht, vitamine zon. Ik ben een echt wintermens, maar wel overdag als het licht is, het een paar graden vriest en er een metertje sneeuw ligt met de kerst.
bVision.nl een Parkstad Limburg blog uit Hoensbroek