bVision.nl

Een spel van ruimte en licht

Foto: Maastricht, doorgang in Mosa Forum.
Wil je meer zeswoordverhalen lezen kun je dit doen bij Marion van Doldriest

Meise was het sleutelwoord gisteren in een blog van 18 augustus 2008. We waren we daar op bezoek in nationale plantentuin van Belgie. Meise ligt even ten noorden van Brussel, voor degene die daar ook eens willen gaan kijken.
Gisteravond ging ik mijn milieustraat wat lichter maken toen ik zag dat er bij de auto van het buurmeisje iemand onder de auto lag. Het bleek dat ze onderweg een deel van de uitlaat was verloren en haar vriend was bezig met het repareren daarvan. Ze zijn net verhuisd van Berlijn hier naartoe en hebben dus helemaal niets aan gereedschap of iets anders. Dan speel je maar even de goede buurman en haal je even wat van je eigen spullen om in ieder geval de zaak weer aan elkaar te krijgen. De rest van de buren staat te kijken, maar deze mensen spreken echt alleen maar Duits. En de medebewoners in de andere appartementen snappen daar vreemd genoeg echt niets van… Duits is voor mij bijna native, we hadden vroeger alleen maar Duitse tv opstaan. en wonen maar op een kilometer of zeven van de grens. Maar goed, eind goed al goed, toch…

Niet iedere weg moet je volgen, velen leiden nergens naar. Zo ook de weg waarvan het bord doet vermoeden dat het een voorrangsweg was. We hebben deze weg echter niet gevolgd, anders was dit bericht er niet geweest. Wij kwamen uit bij deze bronstige dame ergens in België. U snapt het al en verteld mij waar dat was op 17 augustus 2008, zo’n 10 jaar terug.

Matthijs Ponts, uit Hoensbroek, wordt gezien als een van de hoofdmannen van de Bokkenrijders, althans volgens de schepenbanken. Maar veel keuzes waren er in die tijd niet meer. De rijke grondbezitters leefden in rijkdom en de arme knechten hadden niets en de dagloners nog minder. De vilder was het laagste in rang. Vilders waren mensen die o.a. Kadavers ruimden na ziektes en andere doosoorzaken. En nee het ging niet goed met de mensen uit die tijd, plunderende soldaten, Eagyptenaren (zigeuners), en de arme lui die zich daarbij aansloten vormden de hoofdmoot van de meeste benden. Vroeger was echt niet alles beter. Door de heersende armoe kon men kiezen tussen doodgaan of “lenen” van anderen. De anderen waren de rijke kerken, grondbezitters en de boeren. Het was een ongeregeld zootje dat uit stelen ging. Mannen, vrouwen in mannenkleren en kinderen, tenminste wat we nu kinderen noemen. Destijds was het gebruikelijk dat kinderen van twaalf jaar zelf de kost moesten zien te verdienen. Het gespuis wist wel wie wat te makken had en waar wat te halen viel. Zo viel de bende van Matthijs Ponts, samen met de bende van Geerlingh Daniels en enkele lieden uit Nuth en de slotenmakers Meels uit Merkelbeek in 1738 de kapelanie van Hoenbroek binnen, De kerken van Nuth, Amstenrade, Brunssum werden ook het slachtoffer van deze bende. De ellende wordt erger als er van oktober 1739 een zes maanden durende ongekend zware winter heerst. Het vee was niet meer heilig en werd vaak ter plaatse al geslacht. Af en toe viel er een dode, meestal door verzet tegen de overval. Verkrachtingen tijdens een overval kwam ook voor. In april 1743 viel het doek voor de bende van Mattijs Ponts. Hij wordt op 10 april gearresteerd en kan de toegepaste tortuur niet aan, bekent meer dan 20 overvallen en noemt alle namen van zijn bendeleden. Die werden ook allen ter dood veroordeelt, de complicen uit Hoenbroek vonden hun einde op de Treebeekse heide, in mijn achtertuin dus, De twee uit Merkelbeek een week later, de bende van Schinnen vanuit kasteel Terborgh op de Danikerberg. De complicen uit Nuth vinden de dood aan de galg bij Kathagen.
Natuurlijk valt dit niet goed te praten, maar om nou iedereen meteen maar tot de galg te veroordelen gaat ook te ver.

Na alle waterschade die we gehad hebben moet de zaak ook weer in orde gemaakt worden, het huis moet weer bewoonbaar worden. De meeste schade was aan de kamer van mijn zoon. Wanden met schimmel, vloer moest vervangen worden en als je dan toch aan de slag gaat kun je het ook meteen goed aanpakken. Gisteren de plinten gemonteerd de gordijnen opgehangen het bed wat ik vrijdag en zaterdag geschilderd heb, weer in elkaar gezet. Het bed is zelf ontworpen en gemaakt en zit in principe maar met acht bouten vast. Alleen is het loodzwaar en de bouten en moeren zijn niet echt toegankelijk omdat deze in het frame zijn weggewerkt. De basis is klaar. Nu herinrichten, een mens moet toch wat te doen hebben in het weekend.
En dan was Jeslynn er zaterdag ook nog. Die zit helemaal in de kleiperiode… wat begint als mooie kleuren, eindigt in een grauwe massa.