bVision.nl

Wie herinnert zich nog dat er dagelijks duizenden mensen onder de grond doken om kolen naar boven te halen, dat de oostelijk mijnstreek eigenlijk een grote gatenkaas was. Van zwart naar groen was het motto van de overheid. Ofwel alles werd in een versneld tempo afgebroken. Zo moest ook het mijnspoor worden opgeruimd. Via het mijnspoor werd steenkool, afkomstig van de staatsmijnen Emma en Hendrik, vervoerd naar de haven van Stein. Alleen een wandelpad herinnert vandaag aan het oude mijnspoor. De weg lag voor een groot gedeelte op een spoordijk en er lagen een aantal viaducten die ook gesloopt moesten worden. Waaronder dit op de foto staande viaduct aan de Pastoorskuilenweg in Hoensbroek in 1975 dacht ik. En wat trof men aan naast het bestaande viaduct, juist ja, het oude viaduct. Dat had men voor het gemak maar laten zitten. Treffend is de spelende jeugd op de foto, dat zou nu niet meer kunnen denk ik. De foto is afkomstig van de website auw-gebrook en ik heb toestemming van de beheerder om deze foto te plaatsen.
Ook eenzelfde viaduct aan de Amstenraderweg in Hoensbroek moest eraan geloven en werd in die tijd gesloopt

Het kaartje van het spoortraject van Brunssum naar Stein

Van veraf zag ik hem al staan maar zag in een eerste oogopslag niet wat het was. Gelukkig had ik mijn camera bij de hand en kon ik inzoomen. Het was een koffer een beetje als een huilend kind leunend tegen die grote paal. Een koffer eenzaam en alleen en niet eens een slechte zag ik toen ik wat dichterbij kwam. Ook zag ik dat de koffer helemaal leeg was. Het is dat de kleur me niet beviel anders had ik misschien nog overwogen om hem mee te nemen. Ik weet uiteraard niet wat de status van deze koffer was, wellicht gestolen, leeggemaakt en hier achteloos neergezet. Wellicht van een nu berooide theaterartiest, die nu geen spullen meer heeft om te kunnen optreden. Maar wacht, staat daar geen kruisje in dat koffer, en dan die kleur. Het kan uiteraard ook van een priester zijn, uitgetreden, zijn gewaad aan de wilgen gehangen en geen koffer meer nodig, en zeker niet in die kleur. Maar goed, zo’n koffer, op die plaats, zet je toch even aan het denken.

Het was weer werk weekend, een heerlijk werkweekend. Lekker een paar dagen in de tuin gewerkt onder het toezien oog van Kaatjepoes op ons Mexicaanse terras, de cactussen zijn een hobby van mijn vrouw. Ik begin zelfs alweer wat conditie op te doen door alle geschep en gesloop in de tuin. Het is de bedoeling dat er een zandgeel schuurtje achterin de tuin komt. Daar waar tot voor kort alleen maar oplag van puin was. En dat vergt enige aanpassingen. Daar ben ik nog wel een tijdje zoet mee. En dan is ’s avonds het terras van mij, even genieten voor het slapen gaan.

De Willys MB Jeep is natuurlijk het symbool voor de oprukkende Amerikaanse militairen uit de tweede wereldoorlog. Niet alle Willys Jeeps zijn door Willys-Overland geproduceerd, door gebrek aan capaciteit ging ook Ford deze modellen in licentie produceren.

Als motor ligt een watergekoelde vier cilinder lijnmotor in het front. Met 60 pk kan dit kleine autootje best overweg in het veld. Degene die hier op de pagina staat is natuurlijk een nog rijdend showmodel. Netjes gepoetst voor deze Dinoshow. Toch is het fijn dat er mensen zijn die dit nog steeds rijdend oorlogsmaterieel vertroetelen. Keep them rolling guys.