bVision.nl

Dit futuristisch wagentje met opbouw troffen we aan in Strijp-S. Kunstwerk of Kitsch is dan de vraag. Volgens mij was de opbouw kunst, maar wat eronder stond was een klein verhaal apart. De opbouw lijkt wel op een trap, maar het fijne weet ik er ook niet van. Ik hou het gezien de plaats op een industrieel kunstwerk.

Het heeft nog even geduurd voordat ik gevonden had wat het was en waarvoor het gebruikt werd. Het is een Toselli Rupstractor model 68 met een 22 pk Slanzi dieselmotor en was door het formaat o.a. uitermate geschikt voor de wijnbouw. Het bedrijf bood een compleet assortiment landbouwmachines van balenpers tot tractoren op wielen. De tractoren waren van 30 pk tp 115 pk, aangedreven door VM luchtgekoelde diesels. Na de overname door Fiat in 1977 werd Toselli de gespecialiseerde tractorafdeling van Fiat. Er is overigens weinig over te vinden.

Zelfs een kat kan dit leren

Ik kwam deze onbekende Engels sprekende mooie dame met haar kat tegen in het midden van Maastricht. Niet een alledaags plaatje, maar beiden wisten niet beter. Het dier mocht zo overal mee naartoe. Ze had er geen probleem mee dat ik foto’s nam.
Wil je meer zeswoordverhalen lezen kun je dit doen bij Marion van Doldriest

Soms ontdek je wel eens een juweeltje in je eigen streek, daar schrijf je dan een blog over en dat is het dan weer, maar niet over dit juweeltje. Op een paar kilometer van Maastricht op weg naar het drielandenpunt in Vaals rijdt je de berg op naar Cadier en Keer, ho stop, even afremmen, want ongeveer halverwege de berg staat een bordje Beeldentuin, en dat wil je niet missen.

Daar startte José de Goede een aantal jaren terug een beeldentuin met rond om de historie van het afgegraven mergel, de uitgegraven grotten. Deze beeldentuin is er uiteraard nog steeds, maar inmiddels is het een centrum geworden voor alles wat gezond is in ons leven, zonder afbreuk te doen aan de smaak van het goede leven. Wat begon met een kopje koffie is inmiddels uitgegroeid tot een restaurant wat zichzelf bijna bedruipt met eigen producten uit de kruidentuin, de bonte Bentheimer varkens en Aberdeen Angus koeien, die uiteraard een zeer diervriendelijk leven hebben.

En om het puur te houden is er sinds kort een grote buitenkeuken open, want waarom binnen koken als het buiten ook kan. Coen, de zoon van José is daar de grote animator, de chef de cuisine. Daarnaast is er twee maal per maand een biologische markt waar we ongetwijfeld ook eens gaan kijken. En zeg nou zelf, waar vind je zo een ambiance tussen de mergel…

Het voorproefje van gisteren doet naar meer verlangen. Nog even over de beelden, de meeste daarvan komen uit Zimbabwe, maar worden ook op het terrein van het Landgoed gemaakt door kunstenaars uit die omgeving. Je kunt er ook workshops volgen om ze zelf te maken, maar laat je vooral inspireren door de omgeving daar. en kijk eens op de website van de beeldentuin van heerdeberg.

Een ding waarvoor ik absoluut gevallen ben is voor de Brugse Zot een biertje gebrouwen door stadsbrouwerij De Have Maan in de Brugse binnenstad. Ze brouwen een heerlijk blond biertje waarvoor ik zelfs mijn Westmalle tripel even laat staan en de eerste smaakt meteen goed. Vandaag de dag is Brugse Zot, samen met Straffe Hendrik, het enige bier dat in de Brugse binnenstad wordt gebrouwen. Het is een natuurlijk bier waarvoor enkel de beste ingrediënten worden gebruikt. De Brugse Zot is een heerlijk goudblond biertje dat wordt vervaardigd volgens een unieke receptuur en met respect voor traditie. We kregen het aangeboden bij aankomst op ons logeeradres, bij B&B Filemon & Baucis en ik was meteen verkocht. De straffe Hendrik heb ik aan me voorbij laten gaan. Overigens kun je zowel de Brugse Zot als ook de Straffe Hendrik gewoon bij Appie kopen. Voor de echte bierliefhebber een must om eens te proberen.

Gisteren ben ik even met mijn auto naar de garage geweest. De eerste beurt en er was een of andere terugroepactie voor de Peugeot 3008. Je wordt bij mijn dealer in Sittard (Welling) heerlijk in de watten gelegd. Kopje koffie meneer, een uitgebreide bibliotheek met diverse bladen, en zowaar een keurig bankstel. De auto was alweer klaar voor ik de tweede op koffie op had. Time Flies… Daarna lekker even een paar uur in de tuin gewerkt. Alweer een paar vierkante meter terugverdiend en een kast opnieuw in de verf gezet. Het word nog eens wat.

Het enthousiasme van enkele medebloggers was hartverwarmend. Zo was onze korte vakantie ook. Het is moeilijk uit te leggen, want wie gaat nu voor meer dagen naar Brugge. We waren er al eens geweest en voor mij hadden we toen alles al gezien, niet dus, we waren toen van een volkomen andere zijde Brugge in gekomen en hadden wel wat gezien, maar eigenlijk ook niets. De B&B waar we waren was eigenlijk best wel luxe, En ja al op de eerste dag geraden alleen door een foto van de achterzijde van het hotel, super. Maar we gingen voor rust en ontspanning, even echt afschakelen. En dat is gelukt, voor het eerst in jaren heb ik een boek gelezen, op aanraden van een van mijn medebloggers. Het geluk van Limburg geschreven door Marcia Luyten. Zomaar, tussendoor. Voor mij een openbaring, want ik had al minstens een jaar of tien niet meer gelezen. De bril die ik moet dragen irriteerde mij daarbij. Ook kwam ik tot de ontdekking dat lezen mij weer de rust brengt waar ik al een aantal jaren naar op zoek ben.