bVision.nl

Eigenlijk zijn we best wel actief geweest in het weekend, geen Jeslynn om op te passen en dan krijg je weer eens ruimte om wat anders te doen. Voor een van de kamers hadden we een tijd terug al nieuwe gordijnen gekocht en die moesten nog vermaakt en opgehangen worden. Bij het zoomen kreeg mijn vrouw ineens hulp van Kaatje, die dacht dat het wel makkelijk was om enige assistentie te verlenen. Niet dus…
Doordat er wat weinig licht was is de foto niet optimaal. De zon scheen zo mooi dat we de blinds maar hadden neergelaten en een zwarte kat op een donkere ondergrond is dan lastig.

Op het werk hebben we mijn verjaardag gisteren even over gedaan, lekker stuk vlaai erbij van de beste bakker in Zuid-Limburg. Sakkerdjie, het was wel even schrikken bij aankomst aldaar.

Letterlijk alles in er rondom mijn kantoor was grondig aangepakt. Bij de draaideur naar binnen, in de lift, op de gangen, bij de koffieautomaat, voor de foto’s hebben ze zelfs externe hulptroepen ingeschakeld. Als fotograaf sta ik niet op al te veel foto’s.

Ik heb zelfs een prive rollatorplaats gekregen, pfft alsof ik dat nodig zou hebben. Letterlijk iedereen in het gebouw weet me nu te vinden Vluchten kan niet meer…

Maar vanavond zijn we allemaal even stil. Denken we even na over hoe goed we het allemaal wel niet hebben en in welke vrijheid we dat allemaal kunnen doen, en wie daarvoor zijn leven heeft gelaten. Voor vrijheid en vaderland, laten we dat ieder voor zich doen, in alle rust. Vandaag geen feest, dat doen we morgen…

Alleen wie bezig blijft wil honderd worden

Volgens Japanse tradities heeft iedereen een Ikigai, een reden van bestaan. Voor mijn verjaardag kreeg ik van mijn zoon een boek over ikigai, het Japanse geheim voor een lang en gelukkig leven. Geschreven door Hector Garcia en Francesc Miralles. En wie wil dat niet, de zin van het leven ontdekken en daardoor honderd worden. Getroffen werd ik toen ik bij de eerste bladzijden al op de volgende koptekst stuitte.

Ga alsjeblief niet met pensioen

Bedoeld werd dat je na je pensioen gewoon door moet werken, maar dan met werk wat je leuk vind en werk wat je aan kan. Of het boek wat is weet ik nog niet na een paar bladzijden, maar het lijkt aan te sluiten aan mijn boeddhistische levenswijze. Jullie horen wel eens hoe het afloopt.
En ik dank iedereen voor de fijne reacties op mijn verjaardag, zowel hier alsook op andere Social Media.

Gemengde gevoelens heb ik op mijn verjaardag vandaag. In eerdere tijden was ik nu al enige tijd thuis geweest en was dit de definitieve overstap geworden naar pensioen. Maar helaas bedacht de regering dat dat voor mij niet meer was weggelegd. Ik mag er dus nog wat aan toe voegen, zoals iedereen die nog werkt. Volgend jaar kan ik dan alsnog met pensioen, alleen nog niet op mijn verjaardag, ik moet nog een paar maanden langer. Aan de andere kant zijn er uiteraard ook voordelen, hoewel er dat steeds minder worden. Gelukkig ben ik vrij vandaag, maar ik vrees dat de collega’s er morgen voor zorgen dat ik deze dag toch niet vergeet…

Kapelletjes horen uiteraard in Limburg thuis, net zoals wegkruisen. Dit kapelletje staat langs de Poëzieroute Wijnandsrade waar ik vorige week al aandacht aan besteedde. Van buiten en van binnen in een keurig verzorgde staat. Het ligt langs de weg door Vink. (gemeente Nuth).

Naast het kapelletje staat ook een rustbank met een Poëziepaal en daarop het gedicht van Leonard Nolens getiteld ‘laat’ uit Leonard Nolens(1947) gedichtenbundel: Laat alle deuren op een kier.(Querido 2004).