bVision.nl

Afgelopen weekend was Jeslynn in the house. Dan is het samen zingen, samen spelen. Ze kan zich kostelijk amuseren met alleen maar een paar blokjes en een emmertje. Emmertje vol maken, leeg kiepen, en dan weer vol maken… Of samen met opa een heel grote toren bouwen. En ondeugend zijn hoort daar natuurlijk ook bij. Een heerlijk kind dus die je nog van alles wijs kan maken. Zo had opa het gisteren buiten laten sneeuwen. Dat het witte bloesemblaadjes waren maakt niet uit, het is wit en valt uit de lucht…

Ik blijf het een mooie wagen vinden, deze door John van zijn blog Red-star ingestuurde Volvo Amazon. Deze 4 deurs sedan model 121 is de basisuitvoering en kon geleverd worden met drie verschillende motoren, een B16 een B18, en een B20 motor. Het model op de foto mist het bijbehorende typeplaatje op de grill. Bij de minder gemotoriseerden werden deze vaak eraf gehaald. Ook het RDW geeft hierin geen uitsluitsel.

De naam Amazon werd overigens door de importeur in die tijd niet gebruikt (de naam was beschermd). Maar toch gebruikt niemand de modelnaam 121. Maar dat gebeurd wel vaker in autoland. Het is een mooie, maar destijds ook dure auto. In vergelijking veel duurder dan zijn voorganger de P444 ofwel de kattenrug. Op weg naar huis gisteren trof ik wel een heel bijzonder exemplaar aan, maar daarover volgende week meer.

Ik kan me nog van vroeger herinneren dat iedereen aan de eettafel zat om te eten. Maar ook echt om te eten. In doodse stilte at iedereen zijn bord leeg en je bleef stilzwijgend zitten totdat iedereen klaar was. De reden daarvan is me destijds ontgaan en heb deze regel later zelf nooit toegepast. Zo waren er vroeger wel meer dingen anders dan nu gebruikelijk, dus dat stoort me niet zo. Kledingvoorschriften heb ik me ook nooit aan gehouden, ik loop altijd in een spijkerbroek rond. In het zwart naar een begrafenis vind ik ook niet passen in deze tijd, maar dat kan ook aan mijn jeugd liggen. Kabouters, witte fietsen, provo’s en de San Francisco nights, Flowerpower ontstonden in mijn jeugd en zijn daar zeker debet aan. Ook ik had ooit lange haren. Maar goed, ik was ben een beetje recalcitrant. Want om nou meteen lunchbesprekingen op het werk te houden ben ik absoluut geen voorstander van. Buiten dat je met een volle mond niet moet spreken is het ook ongezond en ongepast want mijn lunchtijd is geen werktijd. En ik haat droge broodjes…

Misgegokt en toch gewonnen.

May you LIVE all the days of your life.
Jonathan Swift

Van Bertie van het blog bertiebo kreeg ik de bijgaande kaart, die ze kocht in Enkhuizen, de bakermat van de Almanak. Niet omdat ik het “spreekwoord raden” had gewonnen, maar omdat ik een spreekwoord had ingestuurd wat ze nog niet kon. Ik kreeg er meteen haar favoriete motto bij. Dankjewel Bertie.

Eerst de mededeling dat de fiets welke al maanden in de buurt het Roda Stadion stond weg is… Maar dat had ik al voorspeld. Nu staat op een van de parkeerterreinen bij het Roda Stadion een andere fiets, ook met een andere doelstelling. De fiets maakt reclame voor HaKoeNa, een bedrijf dat rundvlees van de Franse Limousin koeien verkoopt. Het levert dit vlees als diepvriespakketten aan huis. De Limousin koeien liepen als eerste rond op de Gillishof, de boerderij van Jan Senden in Bocholtz, zo begin 70 jaren van de vorige eeuw. Een sterk ras wat vrijelijk door het Bocholtse landschap mocht lopen. Kwaliteitsvlees dus. Nu is een nieuwe generatie die onder de naam HaKoena ook weer Limousin en Blonde d’Aquitaine runderen vrijelijk laat lopen over de landerijen van deze oude boerderij en dit vlees levert aan horeca en particulier. Waar een fiets al niet toe kan leiden…