bVision.nl

Heerlijk als je eindelijk een aan de slag kunt, feestje van Jeslynn, wat rommelen in de tuin, genieten van de zon, de planten en orchideeën verzorgen, het terras paasklaar maken, Jeslynn op bezoek en ga zo maar door. Jammer dat het weekend een uurtje korter was dan normaal, maar dat halen we wel ergens in. Eigenlijk te weinig tijd om te loggen. Zo’n weekend voelt als onderstaande foto. Ik weet niet wie meer genoten heeft, Ollie of wij…

Voor ons, Jeslynn haar eerste potloodtekening

Vandaag word onze Jeslynn alweer twee jaar oud, mén, wat vliegt de tijd voorbij. Wil je meer zeswoordverhalen lezen kun je dit doen bij Marion van Doldriest

De buit is binnen. Voor de komende jaren zitten weer enkele mensen gebeiteld in hun pluche stoel, en voor de anderen is het wachten op een nieuwe kans. Ik heb nog altijd het idee dat de gemeente zou moeten functioneren als een bedrijf met een duidelijke maatschappelijke functie in plaats van zichzelf verrijkende bestuurders zonder enige kennis van wat er echt noodzakelijk is om een bedrijf te leiden. Maar goed, dat is mijn mening.
We hadden vanaf dinsdag Jeslynn te logeren en hebben haar gisteren tijdens het winkelen losgelaten bij Appie. Dat hebben we geweten. Volledig losgeslagen de gangen op en neer… Opa moe, oma moe, Jeslynn moe. Gelukkig haalde ze niets uit de rekken, nou ja alleen het onderstaande, maar dag de pret niet drukken. Het personeel vond het prima zo, een beetje afwisseling op de woensdagmorgen. Morgen wordt onze kleindochter alweer twee jaar oud. Time flies when having fun…

Zo was de situatie (van de andere kant gezien dan de beide andere foto’s) zo voor de vijftiger jaren bij de tunnel onder het mijnspoor. De flat waar ik ben opgegroeid stond er toen nog niet, die is pas in 1953 opgeleverd, mijn geboortejaar. Tegen het einde van de vijftiger jaren moet het tunneltje wijken voor een groter exemplaar. O.a. door de toegenomen verkeersdrukte en omdat de Amstenraderweg een van de ontsluitingswegen naar het centrum van Hoensbroek was. Dus werd er een grotere tunnel gebouwd, het werd meteen omgedoopt tot viaduct.

Zo publiceerde de Nederlande Staatmijnen het volgende bericht:
Zaterdag 19 november 1960 heeft Sint Nicolaas, onder grote belangstelling het nieuwe viaduct geopend, dat onder de Staatsmijn-spoorweg Emma-Nuth over de Amstenraderweg in Hoensbroek is gebouwd. Toen de Sint het gebruikelijke lint doorknipte, waren daarbij van onze onderneming onder meer aanwezig de heren president-directeur Wimmers, chef van de bouw afdeling Ir. Groothoff en chef van het spoorweg-en expeditiebedrijf Ir.Reinards. Onmiddelijk na het doorknippen van het lint stormde de Hoensbroekse jeugd onder het viaduct door en donderden gelijktijdig twee van onze moderne lijmlocomotieven over het nieuwe bouwwerk. Daarmee was dit viaduct officieel geopend.
Na de mijnsluiting heeft het nog even geduurd voordat dit gesloopt werd en de onderstaande situatie ontstaan is.

Af en toe heb ik wel een een boost en wil ik de hele wereld aan… Dan stel ik me op in de startblokken en vertrek met gezwinde spoed om een project tot een goed einde te brengen. En dan loop je tegen procedures aan, mensen die denken dat het niet voor hun geldt, prioriteiten die op een verkeerde plaats liggen en daardoor de zaak vertragen. En mensen die gewoon niet willen. Een inkoop afdeling die niet betaald heeft, een order die niet geplaatst is. En dan kan deze jongen zich enorm kwaad maken. Tot voor kort dan, nu leg ik de zaak naast me neer en geef aan mijn baas aan waar het schort in zijn organisatie. Maak mijn probleem tot zijn probleem. Opgelost toch. Ik hoor het wel wanneer het wel kan. En ik geef iedereen een goede raad… Dat werkt.