bVision.nl

Het weekend stond in het teken van opruimen en pizza maken. Pizza maak ik meestal helemaal zelf. Van deeg tot topping en dan in de oven. Je begint uiteraard met Italiaans Pizzadeeg 00, water erbij, gist erbij suiker en zout erbij. Lekker kneden tot een grote bol laten rijzen en uitrollen op de plaat. Tomatensaus erop, kaas erop en dan beleggen met van alles wat ik kan vinden. chorizo, ham, mozarella, ansjovis, champignons, ui, tomaat, paprika en uiteraard de Italiaanse kruiden niet vergeten.
Jeslynn doet naast spelen uiteraard ook opruimen. Hier is ze de box met duplo aan het vullen. Er zit echter een addertje onder het gras. Zodra de box vol is, zal en moet die ook weer leeg gegooid worden. En dan begint het spelletje opnieuw. Opa bouwen is ook leuk, ik bouw wat van de duplo en Jes sloopt het meteen weer als het klaar is. Maar goed, een heer van stand…

Wie dacht dat elektrische auto’s van deze tijd zijn hebben het helemaal mis. Dat getuigt ook deze Peugeot VLV (Voiture Légère de Ville). De geschiedenis gaat bij Peugeot terug tot 1892. Deze Peugeot VLV werd gemaakt tijdens de tweede wereldoorlog. Tussen 1942 en 1945 werden er zo’n 377 exemplaren van gebouwd. Het heeft een topsnelheid van 36 km/h en een actieradius van ca 80 km. Iedereen stond verbaasd dat Peugeot zich hiervoor interesseerde. De reden werd al snel duidelijk. Door een benzine embargo van de bezetter, kon je met dit gevalletje wel de weg op.

Wie is niet bekend met de druide Panoramix uit Asterix & Obelix, deze maakte de toverdrank waardoor deze Galliers onoverwinnelijk werden. Het recept mag dan bij iedereen bekend zijn, maar ik weet waar je die beruchte maretakken kan snijden. De foto’s hier zijn gemaakt langs de weg naar kasteel Terworm (Heerlen). In heel Nederland kun je ze wel ergens vinden, maar in Zuid-Limburg is het eerder regel dat je moeite moet doen om ze niet tegen te komen. Je ziet ze vooral in Eikenbomen, Esdoorns en Populieren. De maretak is een beschermde plant en komt naast Panoramix, ook voor in allerlei sagen en legendes, er worden mysterieuze en heilzame krachten aan toegekend… Overigens zijn de bessen eetbaar, maar de plant zelf is giftig.
Volgens WIKIPEDIA: “De maretak is een groenblijvende plant uit de sandelhoutfamilie. De plant leeft op bomen. Het is een halfparasiet: voor water en zouten is de plant afhankelijk van zijn gastheer. De maretak wordt ook vogellijm of mistel genoemd, of met de Engelse naam mistletoe aangeduid.”

Het verhaal is al oud, maar zet aan tot nadenken, ik dacht eraan bij mijn bezoek aan het blog van een blogger uit Amsterdam zuid-Oost (Rob Alberts) waar een verhaal staat met een film die iets soortgelijks behandelt.

De sluiswachter

Het was noodzakelijk om een sluis te bouwen om boten toe te laten vanuit de Maas naar het Bassin, maar daar hoorde dan wel een sluiswachter bij om hem te bedienen. Aangezien deze wakkere borst betaald moest worden, was het gebruikelijk bij de gemeente om daar een kassier voor aan te nemen. Op de kassier volgde een boekhouder en die had op zijn beurt een typiste nodig. Toen moest er een manager komen, dus benoemde men een manager. Maar aangezien je een manager niet in zijn eentje kunt laten aanmodderen, werd er een ambtenaar aangesteld die toezicht hield en die kreeg weer een hoofdambtenaar boven zich. Daarop volgde de benoeming van een directeur die na korte tijd een directie-assistent nodig had. Toen was alles zo ingewikkeld geworden, dat er een raad van bestuur in het leven werd geroepen. Deze besloot, dat er drastisch bezuinigd moest worden, en wie dacht u dat er werd ontslagen… Degene die werkte in het onderstaande sluiswachtershuisje.
De foto is genomen aan de sluis bij het Landbouwbelang in Maastricht. Er is hier alleen een relatie met het verzonnen verhaal, niet met de gemeente.

Eens in de zoveel tijd hebben we met onze Business Unit een zogenaamde Heidag. We gaan met z’n allen in een rustige omgeving een dagje discussiëren of we nog steeds op de goede weg zijn om onze aandeelhouders tevreden te stellen, en om te kijken of we nog meer waarde kunnen toevoegen aan de diensten en kennis die we leveren. Het klinkt een beetje wazig, maar kan ook heel verhelderend werken voor degene die er aan deelnemen. De locatie waar we ons teruggetrokken hebben was de oude pastorie in Beek. Een ruïne van de oude pastorie die onlangs is omgebouwd tot horeca gelegenheid voor wandelaars en anderen geïnteresseerden. Een stukje historie wat weer tot leven komt.

Gisteren waren er wat problemen om te reageren op mijn site. Oorzaak is een upgrade van mijn site naar een hoger platform. Het kan dat u daar vandaag ook nog even last van heeft. Het lost zich vanzelf op…

Als je het over rivieren moet hebben in Limburg ben je gauw uitgepraat. We hebben er maar ene, en die kan af en toe ook voor behoorlijk wat overlast zorgen. Het thema bij “stuur een foto” is rivieren. Niet dat ik aan iedere uitdaging mee ga doen, dat hoort niet helemaal bij mijn stijl van bloggen, maar in dit geval maak ik even een uitzondering. Ik was even uit het veld geslagen omdat de storage bij mijn provider op was, 99,9 procent van de schijfruimte is bezet. Dat vergt enige actie en ik wil niet dat oudere blogs moeten verdwijnen omdat ik heb liggen slapen… Ik heb dus ruimte moeten maken om toch nog even een foto te kunnen plaatsen. De foto is genomen ter hoogte van de stuw in Borgharen in de richting van Maastricht. De rivier lijkt in diepe rust, maar erachter dendert het water over de stuw. Hoogwater!!!.