bVision.nl

In mijn jeugd bestond het nog niet, Ole Kirk Christiansen, een Deense timmerman, die in eerste instantie houten speelgoed maakte, was er nog aan het denken. De steentjes hadden niet zo’n mooie pasvorm en het materiaal werkte ook niet mee. De eerste echte Legostenen werden pas in 1958 geproduceerd in het Deense Billund. Van een toen nieuwe kunststof, ABS, de afkorting van acrylonitril-butadieen-styreen. De eerste duplo stamt pas uit 1969, mooi op tijd voor de geboorte van mijn kinderen. Die er dan ook dankbaar gebruik van hebben gemaakt. Onze “Bumba” Jeslynn is Duplo nu aan het ontdekken. Een gedeeltelijk door het Kruidvat gesponsorde Duplotrein maakte in het weekend zijn opwachting, en ze was meteen verkocht. Bumba kijken op Oma’s telefoon was ineens even uit de gratie. Zelfs opa vond het leuk om met Duplo te spelen, eh, met Jeslynn te spelen… De blokken met de nummers zijn favoriet. Ideaal om te leren tellen en de kleuren te leren onderscheiden.

Afgelopen augustus liep ik door Simpelveld heen, toen mij oog getrokken werd door deze mercedes 280 SL uit 1970, met dit uitzonderlijk mooie nummerbord wat je eerder op veel oudere auto’s zou verwachten. Ik kon nog net op tijd mijn camera activeren om de beelden te schieten die je hier ziet.

Wat opvalt aan de foto’s is het geluk waarmee deze mensen rondreden in deze auto. Nu is het uiteraard niet voor iedereen weggelegd om zo’n auto te bezitten, maar ik ken het gevoel uit de tijd dat we zelf nog rondreden in de MG. Het kan hard, maar het hoeft niet. Sterker nog, het zou zonde zijn om deze mooie omgeving voorbij te razen om van A naar Beter te rijden. De kortste weg tussen twee punten wordt dan ook zelden gevolgd.

Zo tegen het einde van het jaar loop je het risico om deel te nemen aan een kerstlunch, of een kerstborrel ter afsluiting van de komende vrije dagen en het naderende eind van het jaar. Gisteren had ik de pech om aan beiden te moeten deelnemen. Ik kan u gerust stellen, beiden heb ik zonder noemenswaardige schade overleefd.
De kerstborrel was in het café wat gelegen is bij brouwerij de Fontein in het Limburgse Stein, of zoals ze het zelf schrijven:
Bij De Fontein voelt het als thuiskomen, geen huiskamer, maar een eigen gemeenschap. Gericht op het leven van vroeger, waar rekening wordt gehouden met de natuur. Geïnteresseerd in mens en natuur, eigen gewassen, zelfgebrouwen dranken en zelfgemaakt eten.
We hadden de mogelijkheid om diverse biertjes uit te proberen, maar helaas, de auto moest ook mee terug naar huis, en thuiskomen in een andere auto met zwaailichten is geen optie. De omgeving daar vlak bij de Maas en het Kanaal, en het vlakbij gelegen Kasteel van Stein en het slootje de Ur, is schitterend, een heel mooi wandelgebied wat veel mensen niet eens weten te vinden.

Sakkerdjie, gisteren voor dag en dauw op, om kwart over zeven eerst richting dokter, daarna snel naar huis om Jeslynn op te vangen, boterham eten en daarna winkelen met Jeslynn, toen we daar buiten kwamen was het redelijk hard aan het regenen, van die ijskoude dikke druppels regen met af en toe een vlokje sneeuw ertussen. Dan kan het toch beter sneeuwen denk ik dan. Daarna ook maar even een blik geworpen op onze adoptievogels. De mezen vliegen af en aan naar de voerbak, maar dan moet die uiteraard wel gevuld zijn. Zo te zien hebben de rakkers meer trek in pinda’s dan in de vetblokken of de zonnebloempitten. We hebben ook een winterkoninkje en een roodborstje in de tuin, die wachten geduldig tot de familie Mees wat ruimte maakt. Ik vind het schitterend, de natuur regelt dat allemaal zelf.
En dan wordt je overvallen door een mededeling dat een collegablogger (Zeekraai), Erik Klappe, plotseling is overleden. Ik wens de familie en vrienden heel veel sterkte toe. Requiescat in pace. Een zeer koude dag gisteren.

Sakkerdjie ik begin oud te worden, na een zware dag op het werk viel ik me gisteren na het eten op de bank zomaar in diepe slaap en dacht na een kwartiertje wakker te worden. Vergeet het maar, de klok liegt niet op zo’n moment, er waren bijna twee uur verstreken. Dat was geen powernap meer, dat was gewoon vermoeidheid… Dat was toch vroeger anders. Dan sliep ik inderdaad niet meer dan een kwartiertje. Nu moest ik nog alle werkzaamheden verrichten die bij zo’n dinsdagavond horen, de afwas, het verzorgen van de milieustraat onder in de berging, dit logje schrijven fotootje erbij maken, glaasje whisky erbij, maar vandaag is weer een nieuwe dag. A brand new day en vandaag komt Jeslynn mee boodschappen doen, als het goed is staat ze al zeer vroeg voor de deur.

Ofwel foto’s in de reclame. En och een lekkere whisky op zijn tijd moet kunnen. Zeker met de huidige weersomstandigheden in den lande. De vraag is echter of reclame op deze wijze moreel geoorloofd is. Ook de kerstman wordt geassocieerd met een kinderfeest. Het plaatje komt overigens ergens van het wereldwijde web.