bVision.nl

Je hebt weekenden waarin niets gebeurd, en je hebt weekenden die gewoon te kort zijn. Eigenlijk hadden we dit weekend Jeslynn niet verwacht, maar mijn dochter moest door ziekte van collega’s toch onverwacht op zaterdag werken. Dus werd Jeslynn even bij ons achtergelaten. Moet kunnen, als je zo’n moppie meeneemt met winkelen kan je niets meer gebeuren denk je. Totdat je op de vleesafdeling komt, daar hangen ballonnen. En als er iets is wat Jesje leuk vindt, zijn dat ballonnen. De hele winkel door had ze het over de ballonnen. Normaliter als we daar zijn staan er rekken met ballonnen maar nu niets. De Appie ballonnen waren op… Dus ik van alle ellende naar de balie of ze niet toch ergens nog ballonnen hadden. De juffrouw keek niet blij, maar verdween en een tijdje later kwam ze terug met een oranje ballon, nog over van de een of andere hamsterweek… Het kind straalde zo dat de juffrouw meteen ook blij werd. Een win-win situatie, voor allen. En ach, de onderstaande foto heb ik zondag gemaakt, ons fruitmonster aan de druiven… En zo was onze schavuit toch het hele weekend “in the picture”.

Je hebt van die dagendruk op het werk vroeg weg en laat thuis en dan moet je ook nog eens gaan koken. Ik had me een beetje vergist in het menu wat ik had uitgekozen om te maken en zo stond ik ook nog eens anderhalf in de keuken. Maar goed, als je aardappeltjes mat gehaktcanellekes wil maken in groene pepersaus met worteltjes, bleekselderij, een sjalotje, een knoflookje met wat spekjes in roomsaus moet je niet klagen. Gelukkig hoefde ik nog niet de dokter te raadplegen, ze hadden op tijd door dat hun vingers geen onderdeel van het menu waren. Voor herhaling vatbaar, maar wel als ik de volgende keer wat meer tijd heb om te koken. De opmaak is wat minder, maar ik had de aardappels al geprakt met de roomsaus, voor ik me realiseerde dat ik een foto van het eindresultaat wilde maken. Ach, een volgende keer beter…

Soms val ik ook van mijn geloof af en krijgt mijn boeddhistische inslag een koekje van eigen deeg. Zo kreeg ik gisteren een mail waarvan de inhoud dusdanig was dat ik me niet kon inhouden op mijn vrije dag. In eerste instantie ontplofte er iets in mij, en mijn reactie was om mijn laptop uit te halen en degenen eens flink van repliek te dienen. Ik heb me toch een pissig mailtje getypt, maar niet verstuurd en in de prullenbak gegooid. Vervolgens dacht ik eraan om op 1 januari maar met pensioen te gaan, dat kan makkelijk, maar vind ik zelf nog niet gewenst. Uiteindelijk heb ik een mailtje gestuurd dat ik me kostelijk geamuseerd heb met hun antwoorden, maar dat mijn probleem nu hun probleem was en ik me uit het proces terug trek. Sindsdien is het stil…(Foto: Ervin Bacik)

Deze stoomkraan uit 1905 werd gebouwd voor de Belgische spoorwegen. Hij kan getrokken worden door een locomotief, maar kan ook zelfstandig rijden met een snelheid van maximaal 25 km per uur. De kraan is onlangs gerestaureerd bij de Z.L.S.M. (Zuid Limburgse Stoomtrein Maatschappij), nadat de kraan na een lang leven afgedankt op een emplacement in Leuven stond waar hij weg moest. Gelukkig kwam de kraan daardoor compleet in het bezit van de Z.L.S.M. in 2008. Oorspronkelijk was de stoomkraan gestationeerd in Merelbeke en ik vind het jammer dat de oorspronkelijke teksten, zoals op de onderste foto, gemaakt voor de restauratie, nog te zien zijn, niet meer zijn teruggekomen, maar wellicht komt dat alsnog. Op de onderste foto is nog te zien dat de kraan max 20 ton kan hijsen. De draaischijf waarop de kraan kan ronddraaien was vorige week mijn “Only a Picture”. Het is al met al toch een geslaagd restauratieproject te noemen. Hij ziet er weer uit als nieuw.