bVision.nl

Onze kleindochter Jeslynn is het hele weekend bij opa en oma onder de pannen geweest, figuurlijk dan, want we hebben een plat dak. Het is een bijzonder kind, en dat is ze… Om maar eens een beeldspraak aan te halen van de vader van Dik Trom, en wie kent die niet. Een kind met een gebruiksaanwijzing. Nee is Nee, en als Nee Ja wordt moet ze naar bed. Dan wordt ze opstandig en doet van alles waarvan ze weet dat het niet mag, wellicht toch meer een Pietje Bell. En als je dat weet kun je daar op inspelen. Gelukkig voelt ze zich bij ons thuis, dus slapen is dan ook geen probleem hier. Voor de rest is het ook een dolenthousiast en lief kind. Ze vindt het heerlijk om bij opa of oma op schoot filmpjes te kijken, of naar liedjes te luisteren, te dansen en te springen. Kortom het is gewoon een echte dreumes. Op de foto is ze ingespannen bezig een deksel op een potje te zetten waar bosbessen in hebben gezeten die ze net heeft opgegeten. Het kind is een fruitmonster waar we bij het winkelen zomaar twee bananen en een mandarijn instoppen…

Deze foto ingezonden door Resi Hellwig-Janssen trof ik aan op een facebook group (Oud-Gebrook). Voor wat ik heb kunnen achterhalen is deze gemaakt rond 1935 bij het klooster van de Paters Minderbroeders Conventuelen aan de Schildstraat in Treebeek. De Brood en Banketbakkerij lag aan de Akerstraat 112 in Hoensbroek en had een hinderwetvergunning vanaf 1908. Wanneer ze gestopt zijn is onduidelijk, maar de vergunning liep in 1957 af, of is niet verder verlengd. Ik kan me de bakker in ieder geval niet meer herinneren.

Sentimenteel ben ik niet echt, maar bepaalde indrukken blijven je altijd bij. Zoals het weblog van Brillie, Adriaan voor bekenden, dat hij ineens van de ene dag op de andere dag aan de kant zette. Gewoon weg… Nu moet iedereen dat natuurlijk zelf weten, maar als ik een kerk zie denk ik altijd aan Brillie, die noemde deze kerken clubgebouwen cq clubhuizen. Dus toen ik gisterochtend even buiten stond bij het Brunssumse Ziekenhuis en ik de klok op dit kerkgebouw zag, dacht ik terug aan Brillie, die af en toe zeer gevat een opmerking kon plaatsen. Ik vind overigens ook dat kerken een vreemde naam zijn. Bij ieder geloof krijgt zo’n gebouw een andere naam. Kerk, synagoge, moskee, maak er maar wat van. Ik voel wel wat voor het gedachtegoed van Brillie.

Lees de titel zoals je wilt, we zijn vandaag vrij, maar hebben geen vrij. Als je naar het ziekenhuis moet, naar de kapper, de pedicure, moet winkelen, de milieustraat in de berging moet leegmaken, moet koken, moet wassen, strijken en alle andere dingen die me zo niet te binnen schieten, kan ik beter gaan werken… Niet dat dat helpt, want alle dingen die ik heb opgenoemd moeten dan op een andere dag gebeuren. Kortom we zijn slaaf van onszelf geworden.vroeger was je rijk als je slaven had, nou zo rijk ben ik niet dat ik er een paar op kan nahouden, mocht dat al mogen. Maar ik kan me voorstellen dat je alles uit besteed. Ik ga in de rest van mijn leven op zoek naar dingen die rendement opleveren om wel te doen en de rest te vergeten. Zelf energie opwekken, De human op de fiets wordt het al niet, dat onderzoek heb ik al achter de rug. Ik moet een uur volle poele op de fiets om genoeg stroom op te wekken om een uurtje te kunnen internetten op mijn desktop computer. U snapt dat ik dan geen tijd meer overhoud om ook nog maar iets anders te doen. Passend vond ik dan ook de onderstaande song van Rag’n’Bone Man met Human… En hij heeft gelijk, I’m only human, after all, don’t put the blame on me. en dat is tevens ons gebrek….

Zoals de meesten van jullie wel zullen weten doe ik af en toe wat modellenwerk. Ik doe wat ervaring op met modellen, en het model krijgt een uitgebreidere port folio. De een is wat frivoler, de ander uitbundig, of droefgeestig, maar meestal houden ze toch wel een klein kledingstukje aan of verbergen met het lichaam de delen die liever niet op de foto moeten komen. Het model bepaalt zelf hoe ver ze willen gaan, niet de fotograaf. Die mag zich bezighouden om het allemaal zo mooi mogelijk op de foto te krijgen. Bij de meest shoots gaat dan ook een visagiste mee.

Daar hadden de modellen die ik deze week voor de camera kreeg geen last van, hup alles uit en showen die handel. Ik kreeg het er warm van. In alle houdingen lieten deze modellen zien wat ze in huis hadden, en dat het niet zo heel warm was deerde ze niet eens. Maar, alle gekheid op een stokje, het waren reclame-poppen die gebruikt werden om de aandacht te vestigen op een bloemenzaak aan de Akerstraat te Hoensbroek. Door de wegwerkzaamheden aan de Akerstraat in Hoensbroek, heeft Bloemsierkunst Ogenlust duidelijk minder klanten en kan wel wat aandacht gebruiken. En dat krijg je uiteraard op deze wijze. Niet iedereen zal dit kunnen waarderen, maar ieder zijn meug.