bVision.nl

Afgelopen zaterdag waren we even in de stad van Rieu, en dat was duidelijk te merken. De hele stad is in de ban van hem en overal vindt je merchandise met zijn Strauss Orkest in de hoofdrol. Normaliter willen we dan nog wel eens uitgebreid lunchen bij Amadeus, maar dat viel in het water, een aangepaste kaart en met prijzen waarvan we zo schrokken dat we meteen zijn opgestapt, het moet wel leuk blijven natuurlijk. En om nu een kapitaal uit te geven omdat Rieu ’s avonds in de stad is vind ik ronduit belachelijk.
Mijn vrouw was op zoek naar een paar schoenen, ook daar hebben we de pijp maar aan Maarten gegeven. Heb je een paar modellen gevonden op internet, hebben ze die niet in de winkel. Kunnen ze wel voor je bestellen… Brom, brom, brom en dan was Jeslynn ook nog met vakantie, maar die komt vanavond gezellig mee eten. En dan zal ik maar niet vragen of het bij jullie ook geregend heeft.

Zo heb je er nog geen en zo heb je er meerdere, ik praat dan over deze Ford Taunus 12 M die Di Mario gespot heeft. Dit model is de als P4 bekend staande Taunus M-serie (derde generatie) en heeft een 1,5-liter V4 motor, met 65 pk. De topsnelheid, bedraagt 147 km/h.

Het mooie van deze oldtimers is dat iedereen ze leuk vind, het zijn echte showmodellen waar je niet mee gaat scheuren, maar waar je genietend van de omgeving in rondrijdt. De topsnelheid van deze auto ligt niet zo hoog, dus de snelwegen mijden is het devies. (het kan wel natuurlijk)

Dit model stamt overigens uit 1966 en is dus al meer dan 50 jaar oud. Ik geef het je te doen. Ik neem aan dat deze niet zo uit de showroom is gekomen, maar netjes is opgeknapt. Hij ziet er in ieder geval keurig onderhouden uit.

Sakkerdjie wat gaat die tijd, de weken lijken steeds korter te worden, en ’s morgens vroeg wordt het alweer een beetje meer donker. Nog even en ik kan de kaarsen alweer aansteken als ik op sta. Het paard heeft in de ochtend ook al weinig zin om de kar te trekken om de vrouw naar het werk te brengen. Volgens mij is het een werkpaard en geen luxepaard. Nog enkele uren flink aan de slag en het weekend kan alweer beginnen. Maar aan de andere kant ben ik er ook wel weer aan toe, een lekker weekend vrij. Vroeg uit de veren om zo lang als mogelijk van het weekend te genieten. In het weekend heb ik eigenlijk geen tijd om te gaan slapen…
Ik had het even over het desolate gevoel wat je hebt als je moet vertrekken vanaf station woonboulevard in Heerlen dat daar al meer dan 25 jaar ligt. Dit is als je vanaf het perron richting Heerlen kijkt…

Jeslynn was gisteren even op bezoek bij Opa en Oma. Na het eten van een boterham met chocopasta, kon Jeslynn in de was Opa en Oma in de was, en Kaatje kon gelukkig zichzelf wassen. Ollie onze kater is meteen pleite als Jeslynn komt. Kaatje vindt het allemaal prima, en ondergaat het gewoon als Jeslynn met haar wil spelen. Katten zijn rare beesten, kinderen ook… Het heeft wel wat iedere woensdag vrij, alhoewel ik tussendoor nog even van thuis uit moest bijspringen bij een storing op het werk. Haha, met je kleindochter op schoot even een server rebooten op het werk. Gelukkig hebben we niet veel last gehad van onweer of regen. Je moet het niet overdrijven…

Het regent, niet heel hard, maar gestaag, en met hele kleine druppels. Net alsof je onder de douche staat. Een gebogen wat oudere man loopt met een hoed op door het veld. Doordat de druppels zo fijn zijn kun je maar een paar meter vooruit kijken. De hoed kan ook al dat water niet verwerken en zakt langzaam voor zijn ogen. Als een verzopen kat loopt hij toch stug door. Hij weet dat een paar honderd meter verder een grote schuur in het veld staat waar naar hij dacht meestal wat landbouwwerktuigen van een naburige boer onder het overstekende afdak gestald stonden. Bij het naderen van de schuur ziet hij de deur van de schuur een stukje openstaan. Het slot ligt opengebroken naast de schuur op de grond. Gelukkig is hij niet bang aangelegd, maar toch loopt hij voorzichtig op de deur af. Binnen hoort hij een geluid, maar hij kan het niet thuisbrengen. Zijn nieuwsgierigheid en de regen zorgen ervoor dat hij toch de schuurdeur beetje voor beetje open trekt. Net toen hij zijn hoofd naar binnen wilde steken kwamen er een aantal roeken naar buiten vliegen. Onbewust doet hij snel een stap achteruit. Zijn hart slaat over maar hij beseft al snel dat er verder niemand is en stapt naar binnen.

Eenmaal binnen wrijft hij zich in de ogen en schudt de waterdruppels van zich af. Al snel wennen zijn ogen zich aan de duisternis die er heerst en ontwaart hij een aantal antieke auto’s die nodig aan een revisie toe zien.
Hij staat in de opslagloods van bVisions Garage…

Station Woonboulevard Heerlen las ik op het bordje bij het perron. Nadat ik eens om me heen had gekeken en alleen aan beide zijde een perron zag, dacht ik meer aan een bushalte en dan ook nog in the middle of nowhere. Maar daar ging het me niet om. Ik had gezien de er voormalige Veolia treinen met het logo van Arriva rondreden. En die wilde ik toch wel even vluchtig op de foto zetten. Zeg maar voor het nageslacht. Om later als bewijsmateriaal aan te voeren als ze me gaan beschuldigen van dementie en zo… Ik ben net een kleine Japanner die thuis kijkt waar die geweest is… Maar het is maar al te leuk om even in jaren terug te gaan en de foto’s te bekijken wat ik destijds belangrijk vond om vast te leggen.