bVision.nl

Sakkerdjie, ik voel mijn voeten en mijn rug niet meer. Gesjouwd met planten gisteren en wat achterstallig onderhoud in de tuin uitgevoerd, dat moet ook op zijn tijd. We hadden wat grotere potten over in de loop van de jaren en wat kan je dan beter doen dan er een paar zomerbloeiers in te zetten. Geeft wel wat meer werk met water geven, maar een kniesoor die daar aan denkt. En dan loopt er ook nog een kleine Jeslynn rond die ook de nodige aandacht vraagt, dus ik heb mijn tijd wel om gekregen. En als laatste is het ook nog mijn kookdag, de zondag. Ik heb een lekkere quiche bVision gemaakt, en laat nou net Jeslynn dat heel lekker vinden en de rest ook…

Soms heb je wel eens geluk, zoals het geluk dat Haba naar Goes was geweest. Maar leest u zelf maar wat ze schreef:
Goede avond Sjoerd,
Vandaag was ik met dochter en kleindochter mee met de museumtrein ( stoomtrein Goes -Borsele) Op het emplacement van de trein in Goes, zag ik een trafohuisje staan. Ik heb het voor je op de foto gezet, maar ik weet niet of het daar een adres heeft, zo bij het rangeerterrein.
Groeten Haba

Nu wist ik al jaren dat daar een trafohuisje stond, maar ik was nooit in de gelegenheid geweest om het op de foto te zetten. Of het was dicht of te slecht weer, of niet in de buurt geweest. Maar nu staat het op de site en ben ik een tevreden mens…

Di Mario werd helemaal blij toen hij deze auto zag toen hij een maandje geleden naar de dokter moest. Britser kan een auto niet zijn. De Morris Minor werd ontworpen door Sir Alec Issigonis, die later ook de opvolger van de Morris, de legendarische Mini ontwierp. Maar dat zal trouwe bezoekers zeker niet ontgaan zijn in eerdere blogs over deze auto. Bijzonder is deze Woody wel en perfect in orde.

Gemaakt in 1968, en als voorganger van de ook legendarische mini was het een echt werkpaard wat je ook regelmatig tevoorschijn ziet komen als je de al wat oudere Engelse series ziet. Zo komt er vaak een groene om de hoek kijken bij Midsummer Murders. Of zoals deze van een een dierenarts afkomstige auto bij James Herriot…

Ik geniet gewoon van de foto’s, meer is er niet nodig. Ik heb er een tijd aan gedacht om zo’n auto te kopen. Maar helaas heb ik andere keuzes moeten maken. Je moet het leven nemen zoals het komt.

Ik hoor u denken, maar dat hoeft niet. Op mijn weg terug van de leasemaatschappij waar ik de Volkswagen Golf moest inleveren mocht ik een aardig eindje lopen om op het station uit te komen. Een kilometertje of vijf, een uitdaging voor mij. Maar het heeft ook voordelen, je ziet nog eens wat en je mag rustig even stoppen om een foto te maken. Zoals van de op de foto staande voormalige zandtrechters in de rustieke veilinghaven, vlak bij de Nelson Mandelabrug. Voormalig wil zeggen dat ze helemaal zijn omgebouwd tot vergaderruimtes voor maximaal 20 personen, waar je fijne brainstormsessies kunt houden of gewoon bijeenkomsten kunt organiseren. Er zijn ramen rondom zodat je een heel ruimtelijk idee hebt als je er binnen zit. En uiteraard kan er ook voor de catering gezorgd worden. En Hoe noem je die dingen dan, uiteraard U-trechters.
Het Openbaar vervoer wil ik het niet meer over hebben dat is compleet verloren geraakt. Sakkerdjie, welke poortjes moet je nu hebben, de gele, de blauwe of de paarse en waar moet je wel, of niet in of uitchecken. Een niet Nederlander gaat er compleet van over zijn nek, daar snap toch niemand wat van. Het lijkt warempel op de Belastingdienst. Leuker kunnen we het niet maken… Echt niet. En ik wil ook geen gebruiksaanwijzing hier horen van hoe het wel moet, het is compleet ridicuul.

Vandaag moet ik de Volkswagen Golf gaan inleveren en dan verder duimen wanneer de Peugeot 3008 geleverd wordt. Dat wordt even een tochtje naar Utrecht en met de trein terug. En Utrecht ligt tegenwoordig ook in het zuiden van het land. Destijds werd hij gebracht, maar halen ho maar… Vanochtend stond er 66666 op de teller. Ik dank iedereen voor de vele felicitaties op de diverse media. Je kunt maar ene keer 64 worden, en dat is mooi.

Vanaf vandaag krijg ik dit een heel jaar voor de kiezen… I’m Sixty-Four. En uiteraard had ik kunnen kiezen voor de uitvoering van de Beatles. Maar deze twee dames hebben er een mooie cover van gemaakt. De MonaLisa Twins zijn twee Oostenrijkse zusjes die verslaafd zijn aan zestiger jaren muziek net als ik. Alleen weten zij het te brengen. Overigens u mag (mee)zingen.