Wat wellicht niet iedereen weet is dat ik een liefhebber van Whisk(e)y ben, en dan maakt het niet uit hoe je dat schrijft of waar het gemaakt wordt. Het liefste een Single Malt, maar een goeie blend gaat er ook wel in in, maar wel met mate uiteraard. Maar daarover gaat eigenlijk het verhaal niet. We waren op zoek naar een eyecatcher in de hoek van de woonkamer, het tafeltje dat er stond was het bekijken niet meer waard en de plant die er stond was door de katten dusdanig mishandeld dat alleen de composthoop er nog blij van werd.. Ik had in mijn hoofd een rond kastje, maar als je mijn vrouw op internet loslaat kom je op de gekste ideeën. Een kastje werd het dus niet, maar wel een oud Whisky Barrel. 225 liter, dus een joekel van een ding, maar die hoek kan dat hebben. Plantje erop, fles whisky erbij, maar het stond van gene meter. De fles whisky viel helemaal in het niet. Dus dan maar een iets grotere erop, wel met de belofte dat ik er voorlopig even af moest blijven. Het werd dus een flesje van drie liter… En dat gele beest daar in de midden hebben we gevonden in een winkel in Goes, waar geestelijk gehandicapte kinderen mooie voorwerpen maken als therapie. De prijs die wij ervoor betaald hebben staat niet in relatie met de arbeidstijd en energie die erin gestoken is, en als een van de verkoopsters er was geweest die hieraan gewerkt had hadden we het niet gekregen… Die vond alle voorwerpen zo mooi dat ze er geen afstand van kon doen. En zo heeft zoiets kinderlijks opeens een hoge waarde. Of het nu zo’n initiatief is of een derdewereldwinkel, mijn bijdrage is wellicht niet zo groot, maar ik moet altijd iets meenemen. Overigens hebben we daar ook nog een misvormde schaal meegenomen die hier rondstaat, die alleen mooi is door zijn lelijkheid. Jammer dat niet meer mensen dit beseffen en door een paar euro te geven, die kinderen en jong volwassenen een zetje in de rug te geven en een meer menswaardig bestaan te gunnen.
