bVision.nl

Kasteel Doenrade ligt aan de rand van het gelijknamige dorp Doenrade in Nederlands-Limburg. Het kasteel werd gebouwd rond 1117, het is een van de oudste kastelen van Limburg. In vroegere jaren was dit kasteel een slot met grachten eromheen. Momenteel is het een Hotel-Restaurant en in een van de zalen, de Ridderzaal, waren we gisteren met de gehele afdeling te gast. Ze noemen het een Heidag, maar na een hele dag zitten had ik een “houten kont” van alle presentaties die gegeven zijn. Het Kasteel ligt in een mooie rustige omgeving en een het is een uitstekend vertrek en aankomstpunt om een wandeling door de omgeving te maken. Er is altijd ruimte voor een kop koffie of een lunch als je terugkomt. De ambiance is geheel in stijl met de roemruchte Riddertijd. Dat het kasteel ook mindere tijden heeft gekend in de vorige eeuw wil men het liefste zo snel mogelijk vergeten. Van politieschool tot hoerenknal, meubelzaak en ga zo maar door. Het heeft ook een tijd leeggestaan. Maar in de staat zoals het nu is, mag het er weer zijn. Keurig in orde en heel netjes. Een fijne bediening en goed eten…. Wat wil een mens nog meer. Oh ja, je kunt er zelfs trouwen als je een geschikte partner daarvoor gevonden hebt.

Ja hoor, daar zat ik helemaal niet op te wachten, De Sint met zijn pieten zijn nog niet aangekomen in Nederland en de kerstartikelen liggen alweer zo links en recht in de winkels. Vooral Intratuin loopt vaak voorop met die gedachte. Intratuin Maastricht is gedurende de komende zondagen dan ook weer open, bang om ook maar iets af te staan aan de concurrenten. Jeslynn vond het wel leuk om even te kijken hoe de slinger haar stond. En nee, we hebben geen kerstartikelen gekocht… Eerst even de Sint met zijn knechten binnenhalen.

De bijdrage aan mijn virtuele garage komt vandaag van Suzan, beter bekend van Morgaine’s Passions Die op een mooie dag in Almere bij de Midland Classic show de volgende auto voor de lens van haar camera vond. Het is schrikken als je ineens zo’n kleine auto vindt, en dan blijkt het een BMW te zijn. Wat we eigenlijk toch wel associëren met een toch wel wat grotere wagen.

Niets is echter minder waar. Vlak na de tweede wereldoorlog was er eigenlijk niet veel vraag naar grote auto’s. Duitsland zat in een recessie en er werden op dat moment meer motoren verkocht dan auto’s. Wat is er dan fijner als een Italiaanse autobouwer, Isetta, haar overdekte motor in de verkoop doet, want meer is het eigenlijk niet. Lekker droog met twee man rondrijden was in die tijd een echte luxe. Lang heeft dit toch niet stand gehouden en door de wederopbouw was er al snel weer geld om dit verder uit te breiden. De “Kleinwagen” verdwenen van het toneel en werd vervangen door de gezinsauto…

Deze BMW Isetta stamt oorspronkelijk uit 1959 en heeft een 250 cc motor. Voor de RDW staat hij bekend als BMW type 300 met toch maar een 250 cc motor. Maar volgens mij keken ze in die tijd niet zo nauw.

Het kenniscentrum van wat vroeger DSM Research heette is omgedoopt naar Brightlands Chemelot Campus. Maar niet alleen de naam is veranderd, het hele concept is in een fors nieuwe jas gestoken en is behoorlijk uitgebreid en gemoderniseerd. Voor de Chemelotsite in Geleen betekend het dat er nieuwbouw plaats vindt en alles wordt aangepast aan een modern en open concept, waar ook kleine starters met nieuwe ideeën een kans krijgen. Maar ook bestaande fabrieken op het Chemelot terrein hebben er de mogelijkheid om kleinschalige innovaties uit te proberen. Een van de laatst gerealiseerde projecten is het nieuwe hart van Brightlands, het Center Court. Het heeft een centrale functie in het gehele concept. Restaurant, vergaderzalen, Expressobar, congresruimtes en is het onderkomen van diverse bedrijven en organisaties. Ik ben er afgelopen week een keer geweest en heb mogen ervaren dat het een fantastisch mooi gebouw is geworden. Het ligt ook hemelsbreed maar 100 meter van mijn kantoor af en daarom een reden om het hier eens neer te zetten…

Vandaag is een beetje een trieste dag voor mij. Na jaren trouwe dienst gaat de MG ons vandaag verlaten. We hebben er jaren plezier mee en van gehad, met als hoogste punt een bergtop in Oostenrijk. Maar het gaat niet echt meer. Met Jeslynn erbij wordt de MG nog zelden gebruikt en langere ritten gaat met mijn rug echt niet meer, dan heb ik een schoenlepel nodig om er weer uit te komen. Het is en blijft uiteraard een Engelse sportwagen. Ik hoop dat de nieuwe eigenaar er ook zoveel plezier van gaat hebben als wij er van gehad hebben. De heerlijke tochten door de Ardennen en de Eifel, de routes langs de Nederlandse- en Belgische kust, de MG-clubdagen en ga zo maar door. Jammer, maar helaas, hij is te duur om hem alleen maar in de garage te laten staan. Daar komt straks een wat grotere wagen te staan die meer past bij ons huidige leven. Maar een beetje veel pijn doet het wel…