bVision.nl

Afgelopen zondag waren we op bezoek bij orchideeënkwekerij Claessen in Nederweert-Eind aan de Leveroyseweg 3. Een uit de hand gelopen hobby van Rik Claessen. In de kassen daar vind je van allerlei Orchideeën uit eigen kweek en maar weinig “Tuincentrum” planten. Kijk eens naar bovenstaande orchidee, die helaas niet meer in zijn bezit is maar verruild is van eigenaar en die nu hier staat te pronken in de vensterbank. Het is er niet groot, maar wel groots. Naast bovenstaande Brassolaeliocattleya zijn we met wat meer planten thuisgekomen. Ook met een aantal planten voor eigen kweek. Die moeten hier “ingroeien”. Ik ben alleen nog even aan het zoeken naar de juiste ondergrond. Deze planten verwachten wel wat meer verzorging dan de standaard Phaleanopsis uit het tuincentrum of de bloemisterij. Iedere dag moet je ze even besproeien en in de gaten houden. Vooral bij lage luchtvochtigheid behoeven ze aandacht. Maar dan heb je ook wat.

Bij Claessen tref je niet alleen orchideeën aan, maar ook andere exoten zoals de onderstaande plant. Vergis u niet, deze is echt groot. De bloem op de foto is ongeveer een cm of 12 groot. Dit is een van de moederplanten in de kwekerij. Er hangen er op diverse plaatsen in de kas een aantal welke uiteraard niet voor de verkoop zijn. De jonkies om het zo maar eens te noemen, en daar heb ik er een aantal dus nu van opgehangen. Van de prijzen van normale orchideeën moet je niet wakker liggen, voor de prijs van een bos bloemen heb je ook een Orchidee, en die kunnen wel 6-8 weken bloeien. De kwekelingen die ik heb meegenomen kosten tussen de 4 en de 7 euro. De eerder genoemde Brassolaeliocattleya zal ik geen prijs van noemen, dat zijn een paar mooie bossen bloemen…

De foto’s van vandaag zijn afkomstig van Di Mario die op de gekste plaatsen auto’s spot welke wel eens in mijn virtuele garage kunnen passen. Vandaag pronkt hier een in Israel gespotte Morris. Deze Morris 1000 (1956-1971) is de laatste uit de serie welke ontwikkeld werd door Sir Alec Issigonis (1906-1988), een Britse autodesigner van Griekse afkomst. Zijn meest bekende werk is eigenlijk de opvolger van deze Morris, de Mini.

Het prototype van de Morris Minor was de Morris Mosquito, het doel was een goedkope gezinsauto te bouwen voor de gewone man. En dat is Issigonis gelukt. Waren het in eerste instantie de driewielers en motoren met of zonder zijspan die na de tweede wereldoorlog het straatbeeld bepaalde, dat was met de komst van deze Morris en zijn collega de Mini gedaan. Deze lieflijke auto’s bepaalde al snel het straatbeeld. Natuurlijk was het oorspronkelijke ontwerp aan veranderingen onderhevig. De te zwakke motor in eerste modellen werd uiteindelijk opgekrikt tot 950 cc. Ook kreeg de auto in plaats van een split window aan de voorzijde een enkele wat grotere voorruit.

Deze Morris Minor is een echt verzamelobject aan het worden, de onderdelen zijn door de grote vraag nog goed te krijgen, al moet je een beetje uitkijken met de versnellingsbak. Als die niet goed aanvoelt kun je beter een andere auto zoeken. Verder valt door de eenvoudige opbouw alles wel mee. Maar, je kunt uiteraard ook pech hebben. In de handel gaat deze auto van de hand voor ca 8000 euro (in goede staat).

We vertrokken vanuit Hoeve a gen water langs de wilde rivier de gulp. Een survival naar de Belgische grens. Nee, niet langs gebaande paden, die zijn daar niet, wel de rivier die we met gevaar voor eigen leven volgde, moerasgebieden, prikkeldraad waar we op of onderdoor moesten, en langs stijlwanden, uit geslepen door dit af en toe woeste riviertje

Bij een van de stijl wanden bijna aan de bovenste rand van het door de gulp uitgesleten dal in het roebelsbos, vonden we een paar grote keien. Maar niet nadat we eerst de grootste hindernissen hadden moeten overwinnen, bomen moesten verwijderen en ga maar eens lopen op de glibberige stijlwanden. We hadden het gevonden, de slijpsteen van Slenaken.

De in 1953 door een amateurgeoloog ontdekte slijpsteen stamt uit het Neolithicum en werd gebruikt voor het polijsten van vuurstenen bijlen. Voor het slijpen had men water en een geschikte steen nodig. Beide waren op die plaats aanwezig. Je ziet de groeven welke uiteraard door de eeuwen heen wat verder verweerd zijn, goed zitten. Dat slijpen ging niet op een paar uurtjes, daar deed men dagen over.
De steen is door de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed geregistreerd als nationaal rijksmonument 46147. Wat vreemd is dat men met de plek niets doet. Als je de steen niet weet te liggen vind je hem nooit. Wij hadden gelukkig een goede gids in de eigenaar van de Hoeve a gen water.

De bordjes hieronder stonden gisteren bij ons op tafel. Ik moest zo nodig weer eens wat anders dan normaal maken. Af en toe heb ik daar gewoon zin in. Een tartaar gemaakt van zalm en gerookte zalm, met geprakt gekookt ei, schorseneren en een dressing van peterselie met dille in olijfolie met wat limoensap en wat peper en zout naar smaak. Het toefje bovenop de zalmtartaar is creme fraiche. Het meeste werk was nog het fijn snijden van de zalmsoorten. Na het snijden wat milde olijfolie erop, peper en zout naar smaak en het sap van een kwart limoen. Een heerlijk zomers gerecht.
Overigens, wie zich heeft afgevraagd waar deel 1 van de groenten van gisteren stond, die staat hier er staat alleen geen (1) bij, want ik wist toen nog niet dat het er meer zouden worden.