bVision.nl

Jeslynn, twee en een halve week oud.

Heerlijk zo’n zonnig weekend, zo mogen er wel meer volgen. Jammer dat het veel te kort was. We hebben lekker met de MG de Zuid-Limburgse wegen onveilig gemaakt, en wonder boven wonder viel het met de wielrenners wel mee, wat in de tuin gerommeld, een half uurtje in Maastricht geweest en mijn kleindochter Jeslynn, uiteraard vergezeld van pa en ma op bezoek gehad, kijk eens wat een moppie dat aan het worden is. Twee-en-een-halve week oud pas… Wat wil een mens nog meer. Zaterdag waren we ook nog even bij de Appie in Roermond. Het was weer hommeles met de rekken. Waarom doen mensen dit toch.

Deze Volvo trof ik aan op een parkeerplaats ergens bij station Beersdal (Heerlen). En hoezo Volvo, er staat toch DAF op. En dat klopt. De eigenaar heeft de Volvo weer terug gebouwd naar zijn oorspronkelijke verschijning. Alleen het wijzigen van het kenteken lukt echt niet. En och, als iemand er plezier aan heeft is het toch prima, ik vind het ook jammer dat destijds DAF verdween en werd overgenomen. Mijn MG is met de heldere achterlichten ook niet meer origineel (ik heb de oude wel nog).

Deze versie was de laatste echte DAF voordat de fabriek werd overgenomen door Volvo in 1975. Het is de opvolger van de door Giovanni Michelotti ontworpen DAF 55. Hij had onder meer een nieuw front en een De Dion-achteras in plaats van pendelassen. De Variomatic werd gehandhaafd. De motor was een van Renault afkomstige 45 PK 1100 cc-“Cleon-Fonte”. De auto op de foto is uit 1979, de fot’s zijn gemaakt met de laatste restjes zon, over van een mooie dag.

Onze teambijeenkomst werd onderbroken door een wandeling, in de sint Pietersberg in Maastricht. Het was niet de eerste keer dat ik een stilte en donkerervaring krijg, maar het is toch iedere keer weer apart. Velen hebben er het leven gelaten, verdwaald, gestorven door de kou en andere ontberingen. Het hele grottenstelsel hangt vol met tekeningen, spreuken en teksten en velen zijn al honderden jaren oud. Veilig met een aantal petroleumlampen lopen we met de gids door het stelsen, bekijken de afbeeldingen, ja, ook die van het koninklijk huis. En we ervaren een aantal minuten hoe stil en donker het er is als alle lampen uit zijn. Je raakt compleet alle orientatie kwijt. Geen geluid om je op te orienteren, geen licht, telefoon werkt niet, ik kan me de paniek al voorstellen van degene die hier opgesloten komt te zitten zonder licht…

Grotten Zonneberg is een ruim en gestructureerd stelsel met ongeveer 80 km aan kathedraal-achtige gangen. Een ervaren gids neemt je mee ondergronds, waar vele namen en tekeningen opduiken van mensen. Een groot deel van de Maastrichtse bevolking vond hier immers tijdens de Tweede Wereldoorlog de mogelijkheid om toevlucht te nemen tot de uitgestrekte gangen van dit stelsel. Je ontdekt een evacuatieruimte met elektrisch licht, een omroepinstallatie, een bakkerij, toiletten, kapellen, een ziekenhuis, waterpompstations en nog veel meer. (bron: Maastricht Underground)

Gisteren hadden we een afdelingsbijeenkomst van mijn aanstaande nieuwe baas. Ja, u leest het goed. Deze jongen gaat na een jaartje te zijn overgenomen toch ergens anders werken. Ik wordt volgende maand pas 63 dus waarom niet. Een mooie uitdaging om mijn loopbaan als werknemer over een jaartje of drie af te sluiten. Een hoop mitsen en maren, maar wat mij betreft zetten we er de schouders onder en gaan met frisse moed weer aan de slag. Het wordt gedaan in een detacheringsvorm, dus mijn dienstjubileum van 40 jaar komt niet in het gedrang. De bijeenkomst was gepland in het buitengoed Slavante op de Pietersberg in Maastricht, met een klein uitstapje tussen de middag waarover ik morgen zal berichten. Vanaf hun website citeer ik:
De rijke geschiedenis van Slavante gaat terug tot … 1455 toen op deze prachtige plaats het klooster der ‘Observanten’ werd gesticht. Die naam leidde al snel tot de verbastering van het woord naar de naam zoals wij die nu gebruiken ‘Slavante’. Vanaf het prille begin werd Slavante geroemd om de gastvrijheid. De paters brouwden hun eigen bier, dat bekendheid genoot in de wijde omgeving. Gasten kwamen te voet, met paard en wagen of … over de Maas naar het klooster en lieten zich het gerstenat goed smaken. Het klooster genoot een groot voorrecht; dames mochten in de terrastuinen van het klooster wandelen, hetgeen zeker zal bijgedragen hebben tot de populariteit van Slavante.
Ik was er al er vroeg en kon nog net de zon zien opgaan. Vandaar ook de kleuren van de foto’s. Hoog gelegen boven de maas, op steenworpafstand van de ENCI (cementfabriek) hoor je niets anders dan alleen de vogeltjes fluiten zo in de ochtend. Dat alleen al was een ervaring apart. Je weet meteen dat die paters het er vroeger net zo ervaren hebben. Geen slechte plaats om alle nieuwe dingen eens over je heen te laten gaan. Ik was ruim te vroeg voor de bijeenkomst en heb dus lekker even op het terras kunnen genieten van de zonsopkomst.