bVision.nl

Oei, daar ging afgelopen zondag mijn plannetje helemaal de mist in, een tochtje willen maken met de MG, was die bijna dood. Netjes iedere week aan de oplader gehangen met dat koude weer, blijkt de oplader stuk te zijn. Dood, zonder dat hij vertelde dat die dood was. En u kunt wel zeggen dat zie je toch, niet dus. Een accu die vol is laad niet op, en de afgenomen stroom neemt af tot 0 Ampère. Nu stond al jaren een goede druppellader op het verlanglijstje, maar, oude schoenen gooi je ook niet weg als ze nog goed zijn en lekker zitten. Afgelopen zondag toch maar een nieuw laadapparaat aangeschaft. En inderdaad, zoals het apparaat meteen aangaf, de accu was leeg, maar niet kapot. De lader begint met revitaliseren van de accu, gaat dan voorzichtig opladen waarbij de spanning een daarna het ampèrage oploopt tot zo’n 4 ampère. en als de accu op zo’n 80 % geladen is wordt de spanning langzaam verlaagd tot de ideale spanning en wordt de stroom geblokkeerd. Deze wordt weer ingeschakeld als de spanning onder een drempelwaarde komt. en dan gaat de lader pulsegewijs met 1 ampère laden tot hij weer vol is en wacht dan weer af. Nu maar hopen dat hij in het weekend wel wil starten. Tot nu toe ziet het goed uit, de 80% heeft hij al gehaald (op de foto nog niet, daar staan pas drie streepjes op). Natuurlijk kun je meteen grove middelen gebruiken om te starten, maar de accu is pas van vorig jaar en ik wil niet meteen de platen kromtrekken. Trouwens de druppellader heeft nog een voordeel, nu is alles met klemmen aangesloten op de accu. Bij de set zit de bedrading om een vaste aansluiting te maken, maar dat gebeurt in het weekend. Eerst even aan het lopen krijgen.

Als je zo tussen de middag even je warme kantoorzetel verruilt voor een tochtje naar buiten kan het de eerste minuten behoorlijk koud aanvoelen en heb je de neiging om de handen even diep in je zakken te steken. Maar als je dan een paar honderd meter hebt gelopen en je het onderstaand tafereel tegenkomt wordt je vanzelf warm vanbinnen. Deze staan hier nog even met de oorkleppen op, maar zodra de zon weer eventjes de warmte over deze wereld uitstrooit staat alles in volle bloei. Voor mij is vandaag de lente begonnen. Nog een paar weken en mijn dochter is uitgeteld. Het zal me benieuwen, het opa gevoel. Ik vrees dat er de eerste weken nog wel wat foto’s op het wereld wijde web terecht zullen komen. Haha, tot vervelens toe…

Met de pasen in aantocht is iedereen natuurlijk op zoek naar de kip met de gouden eieren. U kunt stoppen met zoeken, ik heb hem gevonden. Ik ga niet zeggen waar, want wie weet. Een rustig weekend waarop alles wat we voorhadden verkeerd afliep. Een bezoek aan Pallen in Duitsland die niet meer hadden wat we zochten, een bezoek aan Intratuin waar we nog een cadeaubon van hadden, maar waar we niets konden vinden en ook niets hebben gekocht, een wonder… Een ritje met de MG die niet meer wilde starten. Maar wel een kinderkamer waarvan de kast uitziet zoals mijn vrouw dat wilde, haha, bieslookgroen is die geworden. De milieustraat is weer eens opgeruimd, alle papier en PMD afval is verwijderd. En, dat mag ik u zeker niet onthouden vrijdag is op het allerlaatste moment een einde gekomen aan de twijfel of ik mijn project binnen de deadline kon afkrijgen, ik heb nog een dag, alleen vandaag, maar het is klaar… Ik had dus een ontspannen weekend. En we hebben genoten van een heerlijke lunch in Maastricht, op zondag, waar niemand V&D miste, zo leek het.

Op mijn talrijke wandelingen tussen de middag kwam ik deze Opel Blitz tegen, destijds het paradepaardje van de lichte vrachtwagens, maar niet echt meer vernieuwend. Toch zullen de meeste mensen deze lichte truck nog wel herkennen. Leverbaar met een 1.9 of 2.5 liter 4 cilinder motor was hij best wel stevig. Menige Blitz heeft dienst gedaan bij de brandweer. De lichtste uitvoering, zoals op de foto, mocht je zelfs rijden met geen BE rijbewijs (<3500 kg totaalgewicht).

De wagen werd in 1975 uit productie genomen, de concurrentie van de markt, met name van Mercedes deed het moederbedrijf General Motors besluiten om de productie te stoppen. De opvolger, de Bedford Blitz werd ook niet de hit die ze ervan verwachtte. Dat ze sterk zijn bewijst deze auto wel. Gebouwd in juni 1966 bereikt hij dadelijk Abraham. Of dat groots gevierd gaat worden weet ik niet. Maar gezien de eigenaar er ook al een twintigtal jaren mee rijdt verwacht ik het wel.

Gisteren was het een inspannende dag, niet druk, maar wel onder druk. Een deadline loopt af en het ziet er niet naar uit dat we die deadline halen. Gebrek aan specifieke kennis. Ik denk dan altijd aan mijn vader. Een hele mechanische wekker lag in onderdelen op de tafel, door mijn opa gesloopt want hij deed het niet meer goed. En mijn vader zou hem wel even repareren. Dat lukte heel goed, de wekker gaf na het in elkaar zetten de juiste tijd aan, maar toch. Dat was ook de enige keer. Er lagen nog flink wat onderdelen op de tafel. Maar het uurwerk werkte perfect, Na het opdraaien bewogen de cijfers in de juiste richting. gaf de tijd aan en na een half uurtje draaien was een dag verstreken en moest je hem weer opwinden. Dat is zeer vermoeiend, want dan gaat de tijd zo snel voorbij dat je geen minuut rust meer hebt… Zo voelde het gisteren ook, alles wat we ook probeerde liep niet goed, er ontbreekt een minuscuul radertje, maar we kunnen niet zien waar het gevallen is. En als je dan ’s avonds thuiskomt, nog even een lekkere maaltijd moet klaarmaken, deze nog even op moet eten, en je daarna in een stoel laat zakken, of op de bank, dan vallen de ogen je vanzelf dicht en zink je af in een heel diep gat… En dan vraag je je af waarom je op deze leeftijd nog zelf de kar moet trekken in plaats van een adviserende rol te spelen in de organisatie. Lean and Mean, Work until you Drop… Kreten uit deze tijd, maar mijn Lifetime Warranty loopt langzaam af, als het zo doorgaat ben ik een ruïne voordat ik gepensioneerd ben… Maar, maak u niet ongerust, vandaag gaat het beter. Het weekend begint.