Colourized in het Engels ofwel ingekleurd in onze moerstaal. De onderstaande foto is in 1920 gemaakt door de Amerikaanse fotograaf Lewis Hine, en is wellicht zijn bekendste foto. In 1920 was kleurenfilm hooguit experimenteel verkrijgbaar, er werd toen vooral in zwart-wit gewerkt. Was kleurenfilm beschikbaar geweest dan hadden we nu wellicht ook naar een kleurenfoto gekeken. En begrijp me niet verkeerd, ik vind zwart-wit vaak ook mooier dan kleur. Maar behoudens de discussie over het mooie van juist zwart-wit was kleur in die tijd feitelijk niet beschikbaar en moest men wel in zwart-wit fotograferen. In de zestiger jaren van vorige eeuw kochten we zelfs meestal nog zwart-wit film omdat kleurenfilm ook toen nog voor veel mensen te duur was. En zeker ook het afdrukken van de foto’s was niet goedkoop. Door dit alles kennen we de meest recente geschiedenis sinds pakweg 1860 tot 1970 dan ook voornamelijk van zwart-wit foto’s.
Onderstaande sepiakleurige foto was de meest originele welke ik kon vinden op Internet en is ook nog heel goed in kwaliteit. Er zijn er meer te vinden, ook in een behoorlijke grootte, maar vaak zijn ze al zo vaak opgeslagen dat de kwaliteit achteruit is gegaan. Bij het inkleuren zoom je vaak en ver in, om kleine details te kleuren, de achteruitgang in kwaliteit is dan heel storend zichtbaar. Eerst heb ik van de originele foto de randen afgesneden (digitaal) en hem vervolgens omgezet in zwart-wit tinten. Daarna is de foto onderdeel voor onderdeel ingekleurd, voor ieder onderdeel een aparte kleur. Een heel ander beeld, minder “dramatisch” door de kleur, dat wel. Maar we kijken hier naar een foto die bijna 100 jaar geleden is gemaakt, maar door de kleur ziet het er niet meer uit als geschiedenis, maar kon hij ook gisteren genomen zijn.