De afgelopen weken heb ik een “oude hobby” weer opgepakt, het inkleuren van zwart-wit foto’s. Jaren geleden heb ik hier ook ooit een paar stukjes geschreven over het inkleuren; in twee delen schreef ik toen (inkleuren deel 1 en inkleuren deel 2), en dat is nog steeds de methode die ik gebruik. Ik was wel even verbaasd dat die stukjes al uit 2009 zijn. Time flies zal ik maar zeggen. Ik kijk af en toe wel eens op internet of ik nog een voor mij betere methode vind, maar tot nu toe vind ik niets. Ik was weer begonnen met een oude foto van ons gezin uit 1963, de foto was ook de oorzaak dat ik weer begon te kleuren, we barsten van de zwart-wit foto’s uit die tijd, en ik vond het jammer dat er niets in kleur was. Het resultaat mag er zijn vind ik. 
We kennen onze geschiedenis van de laatste 150 jaar, voor een groot deel uit zwart-wit foto’s, en steeds weer als ik er een zie die door een liefhebber net als ik, is omgezet in kleur, dan lijkt het beeld ineens meer “levend” te worden. Het zou zomaar iets uit recente tijd kunnen zijn. De komende weken ga ik aan de slag om een foto in te kleuren uit 1920. De foto, gemaakt door de fotograaf Lewis Hine, waarop een monteur is afgebeeld, die aan het werk is aan een stoompomp. De kleuren mag ik zelf bedenken, er is geen kleurenversie van. Het resultaat en wellicht de voortgang laat ik hier weer zien.
Zebra’s en horken
Hoe je met een beetje fatsoen je medemensen kunt helpen en daarvoor ook nog bedankt wordt is eigenlijk betreurenswaardig. Hoe vaak zie jet het niet, kinderen of ouderen die bij een zebra staan te twijfelen of ze er wel op zouden gaan staan om over te steken. Veel automobilisten zien de twijfel en knallen dan ijskoud door. Niet ik, als ik zie dat iemand naar een zebra toeloopt rem ik al duidelijk af en geef ze de ruimte om over te steken. Tegenwoordig wordt dat steevast beloond met een bedankje in de vorm van een opstekende hand of met woorden die ik niet versta, maar wel begrijp… Horken vind ik degene die gewoon doorrijden. Hetzelfde bij wegversmallingen, je hebt lui die daar gewoon voorrang nemen terwijl ze het niet hebben. Of nummer twee die daarachter aan rijdt met het idee dat kan nog wel. Why… hebben die horken dan zo weinig tijd. Ik rij op deze wijze ontspannen en meestal vriendelijk door het verkeer, geef vrachtwagens de ruimte die ze nodig hebben en kom uitgerust aan op de plaats waar ik moet wezen. Te laat ben ik volgens mij nog nooit ergens gekomen. Een kwestie van op tijd vertrekken en goed plannen.
click to see the picture big
bVision.nl een Parkstad Limburg blog uit Hoensbroek
Verhuizen in je eigen huis
Eens in de zoveel tijd krijgen we het idee dat we ons even minder thuis voelen in ons eigen huis en dan moet er geschoven worden met meubels en zo… Nu is dat op zich niet zo moeilijk buiten dat kasten en zo moeten worden uitgeruimd en verplaatst. Nee, het lastigste van al die verhuizingen zijn de aansluitingen van lampen en bedrading naar computers en andere zaken die stroom vragen. Ik sta nog steeds erop dat mijn computer een vaste aansluiting heeft op het netwerk. Laptop en tablet boeit me niet zo dat mag via wifi. Maar ook tafels die verplaatst worden en waar een lamp boven hangt zijn een probleem, dan moet de lamp dus mee verhuizen. Zo is ons plafond langzaam maar zeker een gatenkaas aan het worden waar overal haken in het plafond hebben gezeten. Ik stop de gaten dan wel iedere keer dicht, maar waar eerst beton zat zit nu plamuur. U kunt nu wel raden wat ik in het weekend heb gedaan…
click to see the picture big
bVision.nl een Parkstad Limburg blog uit Hoensbroek
Spanning in Ermelo
click to see the picture big
Het trafohuisje van deze week is ingezonden door Di Mario die daarmee met stip op nummer 1 gekomen is met zijn inzendingen, prima, ik mag dat wel. Alleen komen er hierdoor anderen even niet aan bod. Om hier toch aan tegemoet te komen laat ik hier iedere week iemand anders aan bod komen want ook Renesmurf en Inge zitten natuurlijk iedere week te kijken van waar blijft mijn huisje… Komt aan de beurt, ik sla niemand over.
click to see the picture big
Het huisje wat Di Mario gefotografeerd heeft staat aan de Harderwijkerweg in Ermelo. Hij kwam deze tegen op een fietstochtje met Yaron. Maar volgens mij was het een fototocht naar alle trafohuisjes in de buurt en hebben ze meer stilgestaan om foto’s te maken dan wat anders. Op google maps was wel het trafohuisje te vinden, maar stond het nieuwe gebouw ernaast er nog niet op. Dat geeft al aan dat dit trafohuisje in ieder geval veel ouder is dan de bebouwing op het industrieterrein daar. Dus maar even een foto geleend van concurrent Bing, waar dit wel al erop stond.
click to see the picture big
Ermelo schrijft over zichzelf:
Ermelo heeft een rijke, maar niet zo’n zichtbare historie. De Oude kerk, ’t Weitje en molen De Koe markeren in het centrum van het dorp de historie terwijl de Agrarische enclave, de grafheuvels, kasteel Staverden en het Romeins Marskamp weer hele andere kanten van de geschiedenis van Ermelo belichten. De gemeente Ermelo bestaat sinds 1972. Daarvoor vormde Ermelo samen met Nunspeet één gemeente. Naast het dorp Ermelo kent de gemeente de buurtschappen Horst, Telgt, Tonsel, Leuvenum, Staverden, Speuld, De Beek, Hotdorp en Drie. Het landschap van de gemeente is ook heel divers. Van bos en heidevelden tot het strand van het Wolderwijd.
Verder is er weinig schokkends te vinden over Ermelo…
click to see the picture big
Wat is er na ons mobieltje
Als ik door de winkelstraten loop merk ik op dat we bijna allemaal mobiel zijn, zonder zo’n apparaat schijnen we niet meer te kunnen leven.We bellen ermee en maken foto’s, gebruiken hem als zaklamp of vergrootglas. What’s Appen met vrienden en bekenden en ga zo maar. De vraag is wat er nu na komt, is er nog iets nieuws te bedenken of stopt het hier en wordt het concept alleen nog maar verbeterd. Vragen die u niet hoeft op te lossen, maar ik droom ervan, het houdt me bezig. Krijgen we straks bij de geboorte meteen een chip geimplementeerd in ons hoofd en een antenne op de kop. Een beetje zoals vroeger de marsmannetjes werden afgebeeld. Met zo’n spriet op de kop. Back in time, expanded en extended memory erbij en gaan met die banaan. Bent u al afgehaakt, zo niet laat eens horen hoe u er tegenaan kijkt. Hebben we nog auto’s nodig dan of ….
bVision.nl een Parkstad Limburg blog uit Hoensbroek
Innovatie
Gisterenavond was ik nog even op een nieuwjaarsreceptie van de firma Innervate uit Beek. De receptie werd gehouden op de Brightlands Chemelot Campus Geleen, in gebouw 24, een voormalige werkplaats van het vroegere Centraal Laboratorium van de Staatsmijnen in Limburg. Deze werkplaats (zie foto) is geheel gerenoveerd en hier vind je naast het bedrijfsrestaurant, een sportzaal, koffiebar en is er een podium waar sprekers hun best kunnen doen… Bert Kip CEO Brightlands Campus mocht het voorwoord doen en gaf veel informatie over de snel groeiende campus en op welke manier start-ups werden geholpen. Daarna was het de beurt aan Marcel Timmer, directeur Innovatie van Microsoft Nederland. Een uitdagend verhaal met innovatie naar de toekomst, waarbij o.a. de aandacht uitging naar succes story’s en wat ervoor nodig was. Een interessant verhaal waarbij voorbeelden zoals Uber, het taxibedrijf zonder eigen taxi’s, Hotelsites zonder hotels, Verkooporganisaties zonder magazijnen voorbij kwamen. Maar ook de zorgen over veiligheid, met welke apparatuur. Soms ging het ook wel erg ver de toekomst in met quantumtechnologie en zo verder. Het leverde in ieder geval sommige pittige discussies op. Hub Martinussen, commercieel directeur van Innervate sloot het verhaal af met de rol van Innervate in dit proces.
Waarom dit verhaal, het geeft aan dat er geen borrel nodig is om een nieuw jaar goed te beginnen, het opdoen van kennis en het jaar innovatief te starten is wellicht een betere optie. Dat je met gelijkgestemden onder elkaar bent en eens op een andere manier naar de toekomst kijkt helpt daar natuurlijk ook bij. Laat je fantasie werkelijkheid worden, de techniek kan het aan, alleen wij zijn er nog niet aan toe. Een nuttige avond, zeker voor herhaling vatbaar.
click to see the picture big
bVision.nl een Parkstad Limburg blog uit Hoensbroek
Mixer
Mixer… Ja mixer. Bij het bakken van de laatste oliebollen kwamen er rare geluiden uit onze handmixer. Het oude beestje had er veel moeite mee, kreunend en zuchtend deed hij zijn werk nog, maar niet meer van harte. Nu raak je gehecht aan zo’n oud stukje keukengereedschap dat nog vaak gebruikt wordt, o.a. voor het pureren van aardappelen. Bij het laatste mengsel aardappelen en pastinaak was de snelheid niet optimaal meer en na het laatste cake beslag was het einde oefening voor het arme beestje. Het 160 watt motortje trok het niet meer en we hebben hem gedoneerd aan de gele Best zak. Wellicht krijgt de mixer nu een waardig einde. We hebben hem maar niet verteld dat we een nieuwe besteld hebben, met een weinig meer vermogen, maar wel van hetzelfde merk…
click to see the pictures big
bVision.nl een Parkstad Limburg blog uit Hoensbroek