Begin september waren wij op Texel. We waren er nog nooit geweest, daarom zijn we de diverse toeristische attracties daar gaan bezoeken. Een van die attracties is het Juttersmuseum. Ze hebben daar een verzameling van duizenden spullen die op het strand gevonden zijn. Een voorwerp waar waarschijnlijk regelmatig de wind onder slaat, en overboord gaat op zee, is waarschijnlijk de veiligheidshelm, ook wel botsmuts genoemd door sommigen. Ze hadden er meerdere tientallen, het was wel mooi om te zien die hele wand vol gekleurde helmen. Mocht je je helm kwijt zijn wellicht dat hij er hier tussen hangt. Er is er minstens een met een naam er op, dat is op de tweede foto te zien, maar als ik bij ons in het bedrijf te rade ga dan merkt vrijwel iedereen zijn helm.
Oliebol is de bijnaam van onze kater Ollie. Gedraagt zich meestal als een klein kind. Als hij zijn zin niet krijgt kan hij zelfs gaan schreeuwen. En als hij naar bed wil moet mijn vrouw mee, om hem eerst nog wat brokjes te geven. Brengt zelf zijn speeltjes naar je toe, om vervolgens zo te zeuren dat je met hem gaat spelen. Kortom, een echte oliebol. Aan de andere kant kun je niet kwaad op hem worden, want lief kan hij ook zijn. Alleen een ding moet je niet doen, hem optillen, dan is het een kleine tijger die meteen zijn klauwen gebruikt. En geloof me, het is de sterkste kat die we ooit gehad hebben, hij loopt ook als een sumo worstelaar door het huis, een bonk spieren…
Mijn dochter had ergens in Maastricht een babykamer tweedehands kunnen kopen. Helaas was op dat moment de kamer nog in gebruik en moest nog worden vervangen. Gisteren was het zover. De verkoper had netjes alles gedemonteerd en keurig voor ons klaar gezet en ik was met mijn schoonzoon daar om alles naar hun huis te transporteren. Golfje vol en Corsaatje vol en op naar Heerlen. Je moet er wat voor over hebben. Nu moet het nog allemaal in elkaar gezet worden, maar ook dat gaat goed komen…
Ik kan het beter over de elfde van de elfde hebben, hier in het uiterste zuiden de start van het carnavalsseizoen, dan over de datum van vandaag, vrijdag de dertiende. Ik ben niet bijgelovig, ik ben naar Nederlandse maatstaven niet eens gelovig, maar vrijdag de dertiende is niet mijn dag. Nee dan toch liever het gesprek afronden en verder gaan over carnaval. Op de foto hieronder ziet u mijn straat, in de vorige eeuw toen de mijnen nog volop in bedrijf waren. Jaren later kwam de optocht niet meer hier voorbij. Jammer, want ik vond het wel leuk, al was het maar dat ik in die tijd zelf ook meetrok met de carnavalsoptocht. Alle gebouwen aan de linkerkant van de weg zijn gesloopt, weg dus… Den Uyl kon het mooi brengen, maar van de rijkste provincie werd Limburg in een klap de armste provincie van Nederland. En dat vond men zo erg dat meteen alles gesloopt moest worden. Weg historie, toch wel jammer eigenlijk. Maar ook hier geldt, we hebben de foto’s nog. Over de herkomst van de meeste foto’s heb ik helaas geen informatie. Maar met een grote groep mensen ben ik het eens, we delen wat we hebben en maken het beschikbaar voor degenen na ons. Zo creëren we opnieuw ons verleden.
Tsja, daar stonden we dan stil, schapen die zomaar in Echt over de weg tussen de auto’s liepen en duidelijk niet wisten waar naartoe of waar vandaan. Dus snel de auto aan de kant en met enkele anderen de schapen langzaam opgedreven tot bij iemand op de oprit. Gelukkig was het even niet druk daar, net na de ochtend spits en alles verliep netjes. Als jezelf kalm bent laten die beesten zich wel vangen. Eenmaal op de oprit was het gevaar geweken en waren de buurtbewoners al op zoek naar de eigenaar. Een fotootje als afscheid en weer verder naar de plaats van bestemming.