Het is weer voorbij die mooie vakantie, sinds afgelopen maandag ben ik weer aan het werk. Nog niet bij de nieuwe baas, dat is een maandje uitgesteld (we worden overgenomen, dus ik blijf wel gewoon zitten op mijn werkplek). En als je zo een tijdje weg geweest bent dan is gewoon de dagelijkse routine ook weer fijn.
We hebben weer een Grieks eiland bezocht, Corfu deze keer. Het is een mooi eiland en ook heel groen. Groene eilanden hebben volgens mij ook veel regen, anders is het niet zo groen niet waar. Maar wij hadden geluk, of ik heb ongelijk met mijn stelling, behoudens een stevige onweersbui ’s avonds hebben we steeds mooi weer gehad. Daardoor hebben we de zomer verlengd met een hele maand, want bij terugkomst was het hier in Nederland ook nog mooi. Behoudens de dagen heel relaxt doorbrengen daar op Corfu (veel lezen), hebben we ook een aantal dagen een auto gehuurd en zijn we wat rond gaan kijken. We hebben weer menig mooi plekje gezien, plekjes met mooi uitzicht hebben ze genoeg daar in Corfu. De hoofdstad, die heet ook Corfu, is zeker ook de moeite waard om te bezoeken, en als je je wil vergapen aan de pracht en praal van het verleden, er is ook een paleis wat toebehoord heeft aan keizerin Elizabeth van Oostenrijk. Wij kennen haar als “Sissi” en kunnen als we willen ieder jaar rond Kerstmis weer naar de films kijken. Er hingen wat portretten van haar in het paleis; ik moet zeggen dat de “echte” Sissi best wel veel leek op de Sissi van de film (of andersom). Maar het mooiste van Corfu zijn voor mij toch de uitzichten op de mooie landschappen. Volgende week zal ik hier nog wat foto’s laten zien van Corfu.
Hieronder alvast een foto van het uitzicht wat we hadden vanaf het terras van het hotel. Daar dronken we ons pilsje, kregen we ons ontbijt en een enkele keer hadden we hier ons diner.
Als ik in 1941 vanuit mijn achteruin had kunnen kijken was dit mijn uitzicht geweest. Op de foto het rangeerterrein van de staatsmijn Emma, dat lag achter de 
Kabouter puntmuts opende de deur van zijn luxe villa in het grote bomenbos. De nevel hing nog tussen de bomen en liet een sinistere waas zien. koud en rillerig was hij gisteren. En ondanks dat het later nog mooi werd raakte hij de kou niet kwijt. Hij besloot dan ook maar om weer snel naar binnen te gaan. De herfst had hem een beetje overvallen. Met een dekentje om zat hij achter zijn computer. Het was wat om kabouter te zijn in 2015. Wie had dat 100 jaar geleden gedacht. Ook bij de kabouters waren nu computerverslaafden. Al viel het in eerste instantie niet mee om die dingen zo klein te krijgen. Maar nadat hij een iPhone in het bos had gevonden ging het snel met de ontwikkeling. De kabouters in het grote bomenbos hadden er bijna allemaal ene. Het was alleen lastig om op die sociale netwerken als het smoelenboek te geraken. Erop komen ging nog wel, maar als kabouter kon je het niet maken om ook je smoel erop te zetten. Later werd dat opgelost door een groep te maken met alleen maar kabouters. De ZiggoBouterGroep… zoek het maar eens op, en wedden dat je hier weer uitkomt. 
Als je tegenwoordig door een winkel loopt valt het echt op dat mensen zich asocialer gaan gedragen. Waarom weet ik niet, maar ik tref in de schappen onderweg naar de kassa steeds meer producten aan die in dat schap niet thuishoren. Vlees wat bij de koffie ligt, of in dit geval druiven die bij de blikgroenten liggen. Als je je bedenkt, of iets niets nodig hebt breng je het toch even terug waar je het gepakt hebt. Dat lijkt mij gewoon een kwestie van fatsoen. Of ben ik nou een moraalridder aan het worden…
