Ik heb gisteren een dagje thuis gewerkt, maar ik moet eerlijk zeggen dat me dat niet zo ligt. Om kwart voor zeven zat ik al achter mijn laptop om even de post door te nemen en de zaken voor te bereiden die ik af wilde hebben. Dat vlot goed als je niemand om je heen hebt die je afleidt. Eigenlijk moet ik dan werken tot een uur of drie, maar daarna laat je ook onbewust de laptop aanstaan voor als er iemand een vraag heeft, of om je mail te bekijken die daarna nog binnen komt. Je geeft er ook nog even antwoord op en voor je het weet denk je in de avond ook nog even… Maar dat doen we niet meer, denk ik dan. Als het nodig is, of als het beter uitkomt wil ik nog wel eens thuis werken, maar liever niet. Je voelt je veel te verplicht om te laten zien dat je ook daadwerkelijk gewerkt hebt.
Natuurlijk moeten fabrikanten van auto’s ervoor zorgen dat er typegoedkeuringen komen voor geproduceerde motoren in auto’s, maar wat Volkswagen met zijn dieselmotoren uitgespookt heeft is schandalig en kan echt niet door de beugel. De miljarden boetes die het dreigt op te lopen en het inmiddels met meer dan 25 miljard gedaalde aandelen pakket zijn het gevolg. Eigenlijk zou ik me moeten schamen om in een Volkswagen rond te rijden. Zij het dat het niet om een uitvoering gaat waarin ik me verplaats. Als je aan de eisen moet voldoen door aan de software te gaan sjoemelen ben je echt niet goed bezig. Ik sluit me aan bij de mening van velen, een auto moet niet in de testen slagen, maar in de praktijk. Wellicht dat dat er nu van gaat komen. Overigens haal ik met mijn benzine aangedreven Golf in de praktijk nog steeds 4.3 liter op de 100 km. Ofwel zo’n 1 op 23… En ik geef toe, alleen op zaterdagochtend als we in Roermond gaan winkelen. Heen en terug, zonder autoweg en zonder overschrijding van de maximum snelheid, en erbij vermelden dat ik dan wel bewust rij volgens het nieuwe rijden… Long time go ligt het gemiddelde ergens rond de 1 op 17. En is dit spannend, neu, de vluchtelingen helpen heeft meer prioriteit.
Niet alleen in het verkeer kennen we knooppunten, zoals bij Hoevelaken, ook in de industrie komt het voor dat wegen, in dit geval leidingen elkaar kruisen. Zoals in dit geval in de kolommenbaan op het Chemelot terrein in Geleen. Het zonnetje scheen lekker gisteren en op dat moment viel het me op. Een wirwar van leidingen.
Hoi Sjoerd,
Frank 103 van het gelijknamige 
Gisteravond was ik uitgenodigd om een kookcursus te volgen bij kookatelier Wils in Susteren. Samen met enkele andere kookgekken hebben we ons gestort op het onderstaande menu. Nu kook ik thuis wel vaker zo u weet, maar dit is toch anders. Als je ziet wat het geheim is achter deze hoogstandjes valt het eigenlijk best wel mee. Alleen het samenstellen in zijn geheel is de kunst, en uiteraard sta je uren in de keuken, niets om even na je werk in elkaar te vlooien. En na afloop natuurlijk gezellig met z’n allen alles opeten, dat hoort erbij. Een collega en ik hebben samen het hoofdgerecht gemaakt, de eend, heerlijk met die saus. Het was een geslaagde avond met lekker eten. Want ook de andere gerechten waren uit de kunst. De kwaliteit van de foto’s is wat minder met een iPhone in het duister aan tafel, maar het gaat om het idee…
