bVision.nl

Soms denk ik wel eens dat bepaalde zaken mij alleen overkomen, onderstaand plaatje plaatste ik daarbij op Facebook.
Maar eerst het verhaal, zoals ieder jaar moet ook mijn MG een Algemene Periodiek Keuring ofwel APK ondergaan, hij is pas 13 jaar, dus nog niet zo heel oud. Tijdens de keuring kwamen wat zaken aan het licht die ik in mijn achterhoofd wel wist, dus dat werd een fikse rekening. Geen probleem, daar hadden we al rekening mee gehouden. De auto zou eergisten klaar zijn en tegen 4 uur ging de telefoon. Ha dacht ik, dadelijk de auto ophalen. Maar dat bleek dus niet het geval te zijn. Mijn MG was bij een proefrit betrokken geraakt bij een aanrijding en zit aan de achterzijde flink in elkaar. Het is te repareren, maar toch. Nu zit een ongeluk in een klein hoekje en de MG is niet helemaal naar de maan, maar met het mooie weer in het vooruitzicht had ik het graag anders gehad. Morgen komt de expert kijken wat er aan te doen is. de garage zorgt uiteraard dat hij weer gemaakt wordt.

Gisteren heeft de dierenarts, of beter gezegd zijn assistente onze Cookie geschoren. Hij begon weer klitten in zijn vacht te krijgen, en op een gegeven moment is dat dan zo erg dat alleen scheren nog helpt. We proberen hem wel te kammen, en we knippen ze er zelfs wat klitten tussen uit, maar een kat van acht kilo die zich zowat in zijn eigen vel kan omdraaien, die houd je zonder vechtpartij niet in bedwang. Het gaat ook lang goed, de eerste klitten die constateren we op enig moment en goed twee weken later is het zo erg dat hij geschoren moet worden. Wacht je dan nog te lang dan gaan die klitten ook zo strak tegen de huid aan zitten dat het het dier pijn doet. Dus krijgt hij één keer per jaar een spuitje, zodat hij een paar uurtjes slaapt en dan kan hij er weer een jaartje tegen. Meteen wordt daarbij even naar de tandjes gekeken, zodat hij ook stevig in zijn brokjes kan blijven bijten. Een jaarlijks onderhoudsbeurtje zou je kunnen zeggen. In de komende maanden groeit de vacht wel weer aan, hij hoef toch niet naar tentoonstellingen. Overigens zijn zusje TicTac heeft hetzelfde probleem, maar die is een paar maanden geleden al aan de beurt geweest. Hieronder een foto van gisterenmiddag, waar hij al weer aan het eten is samen met zijn zusje. Zo als je ziet zit TicTac al weer mooi in de vacht.

Wie sjoen ós Limburg is (4)
Het Schinvelder huuske (nu de Schinvelder Hoeve) is een carrévormige hoeve die door een gracht werd omgeven. Het was een adellijk huis en grootleen van Valkenburg. De oudste vermelding is uit 1385. Het huidige bakstenen huis omsluit samen met de voormalige stallen en wonig, de binnenhof. Het bakstenen huis is waarschijnlijk uit 1723. De met Naamse steen omlijste ramen en tussendorpels zijn typisch voor deze streek.

De bijbehorende molen is 1965 bij de vernieuwing van de provinciale weg, botweg gesloopt door de provincie. Hiermee verdween een van de oudste stenen watermolens uit Nederland.
Momenteel is deze prachtige hoeve in gebruik als hotel en restaurant en je kunt hier, na een rondje Merkelbeek goed rusten.

Het is triest, maar mijn vakantie is echt teneinde. Snik, en ik had nog zoveel willen doen. Maar aan de andere kant paste dat niet in het tijdsbestek van deze vakantie. Ik ben tevreden, alles wat moest gebeuren is klaar. Er staat een mooie nieuwe schutting, netjes in de lak gezet en voorzien van mooie zinken afdekknoppen op de palen ter bescherming, en stuk pad is aangelegd voor onze boxen, er is een aardig rotstuintje gemaakt, en uiteraard zijn de boxen opnieuw lavendelkleurig geschilderd, wat wil een mens nog meer…
Wat ook triest is is V&D in Maastricht. De onderstaande foto is afgelopen zaterdag om 13.00 gemaakt in het filiaal in Maastricht. Een hele afdeling en geen mens te bekennen. Dat is verspilde moeite om hier iets aan te kunnen verdienen. De andere kant van de foto is waar La Place ligt, dat was wel vol. Het is dus maar waar je prioriteiten legt.

Dit slagschip kwamen we vorige week tegen bij ons bezoek aan de orchideeënhoeve in Luttelgeest. Het was nog vroeg en de parkeerplaats vrijwel leeg, zodat dit monster nog beter opviel. Een beetje asociaal geparkeerd, maar wat wil je als je niet ook meteen de hele weg wil blokkeren als het wat drukker wordt. Deze Cadillac is van 1949 en is een series 62. Ook bekend als een Cadillac Fleetwood.

In deze Cadillac ligt een motorblokje met 8 cilinders met een gezamenlijke inhoud van 5.5 liter en een bovenliggende nokkenas. Oftewel je rijd hiermee van pomp tot pomp. Tenzij er uiteraard een paar kannen benzine reserve achter in de kofferbak staan. De banden met de witte sokjes waren destijds standaard op deze auto. Als ik een prijs zou moeten schatten denk ik aan rond de 18.000 euro.

Deze roodstaartmeerval ziet er gevaarlijker uit dan dat hij is, je kunt hem voeren met een lang pincet met gaarnaaltjes. Maar schrik niet, hij is erg wild om dat garnaaltje te scoren… De foto is gemaakt in de Orchideeënhoeve in Luttelgeest. En eh, hij slurpt als een chinees.