Gisteren was een beetje een vreemde dag, maar wel een mooie dag, terecht een dag om thuis te zijn. In de hele vroege ochtend, de stembureaus waren nog niet open, even gaan winkelen, daarna stemmen, nog even voor de katten naar Duitsland en toen aan de slag. Opmaken voor een zeer vreemde bezigheid, een warmtepomp droger slopen en de condensor daarvan spoelen. Bij het openmaken ontstond een grote stofwolk. Bijna de gehele binnenzijde was een grote stofmassa. Volgens velen was het mankement wat we hadden het einde van de droger en zou een monteur onverrichter zake met een fikse rekening weer vertrokken zijn. Dan toch zelf maar even aan de slag. Een paar velletjes op internet moesten een gebruiksaanwijzing zijn, dus slopen en schoonmaken alles, totdat we aan de condensor konden komen. Om even duidelijk te zijn, die ligt achter de compressor en achter de motor, op de onderste foto nog net niet zichtbaar, en die niet demontabel is. Met een beetje behang van de vingers, een paar blauwe plekken verder was het gelukt om het einde van de compressor vrij te krijgen en konden we deze spoelen. Daarna alles wat los was gemaakt ook weer vast- en schoonmaken, en dat viel nog niet mee. Een aandrijfriem ergens afhalen lukt wel, maar weer erop krijgen is andere koek. Maar goed, voorlopig doet hij het weer, ik ben benieuwd hoe lang… Overigens lijkt het steeds meer op een DIY blog hier, en dat was eigenlijk niet de bedoeling…
Na de verkiezingen verdwijnen de beloften als sneeuw voor de zon
Het is uiteraard logisch dat een chemiereus zoals Sabic Europe er een is, veiligheid hoog in het vaandel heeft staan. Ieder ongeval is er uiteraard ene teveel en je wil toch dat al je werknemers na hun werk weer heel en ongeschonden naar huis gaan. Daarom is het ook belangrijk om via campagnes de mensen extra alert te maken op risico’s. En als dat dan op een ludieke manier gebeurt geeft dit extra aandacht. Zo bleef het onderstaande bord me extra bij omdat daar een stuk stigmatiserende beeld om zeep wordt geholpen. Alhoewel, als je goed kijkt… blijkt er toch nog iets aan je aandacht te zijn ontgaan. Hoewel dat voor dames anders kan lijken dan voor heren.
Wie van Hoensbroek naar Maastricht wil heeft vele opties om te rijden, een daarvan is binnendoor, een optie die ik meestal prefereer. Een van mijn favoriete routes is dan via Schimmert. Ik rij dan via Groot Haasdal de Kleverstraat naar onderen richting Valkenburg en dan via Meerssen naar Maastricht. Autoweg is voor mij eigenlijk nooit een optie.
Vrijdag de dertiende begon al weer goed. Een pechdag pur sang, niet dat ik bijgelovig ben, maar je zou het bijna worden. Ik stond net op het punt om naar huis te gaan tegen vijf uur, toen het helemaal fout ging op het werk. Een van onze bedrijfskritische servers stortte spontaan af. Over en out. Na het rebooten ook niet meer aan de gang te krijgen. Eerst maar even mijn vrouw gebeld met het idee ga maar met de bus naar huis, en daarna even lekker aan de slag. Puzzelen deed ik toch al graag, alleen niet op vrijdag de dertiende na mijn eigenlijke werktijd. Maar goed, eind goed en de rest maar even afwachten zullen we maar zeggen… Vandaar geen auto of ander uitgewerkte log vandaag… Mijn zin daarin was even over, net zoals de tijd daarvoor.
Met weemoed kijk ik naar buiten. Met het werk op kantoor verdien ik mijn centen, maar veel liever steek ik de handen uit de mouwen en ben ik bezig. Met het mooie weer van de laatste dagen zou ik het liefste de tuin induiken en verder gaan waar ik vorig jaar gebleven ben, of de kwast pakken en de rest van het huis onderhanden nemen. Of weer eens wat meubels maken. Maar nee, ik zit overdag op de stoel en ben dan aan het begin van de avond te moe om nog aan deze dingen te beginnen. Langzaam aan begin ik toch aan mijn pensioen te denken. Maar door ons huidige kabinet moet ik niet nog 3 jaar, maar bijna vijf jaar aan de bak… Ik ga stemmen op degene die dat terug kan draaien.