Zo, het klusje is ook weer geklaard. Ons oude gaststel was naast oneconomisch ook langzaam aan vervanging toe. En dan moet je aan de slag uiteraard. En laat nu het gat in het aanrechtblad nu net niet passen zoals wij dat in gedachten hadden. Maar daarom niet getreurd, handige Henkie vindt daar wel wat op. En het ziet er allemaal weer keurig uit. Op een beetje stof na, maar dat is inmiddels ook al lang weg. Het gebruik bevalt prima, en schoonmaken is een fluitje van een cent. Dat was bij ons oude wel wat lastiger. Mijn vrouw heeft de zestig jaren gisteren ook gehaald, en ik kan het nog navertellen… We hebben haar maar een beetje geplaagd. Vandaag is andere koek, ik mag weer bij de baas aan de slag. Dag vrije dagen, ze waren welbesteed, maar helaas om.
De Groeëte Breuker Vastelaovesoptoch, Ofwel de grote carnavalsoptocht van Gebrook (Hoensbroek) was weer een ware happening. Ik kan er uiteraard uren over doorgaan gaan, maar na vandaag houdt het voor mij echt op. Ik moet nog even een klus klaren, en morgen, woensdag wordt mijn vrouw 60, al wil ze dat helemaal niet weten… Ik zou zeggen kijk maar naar de foto’s, plaatjes zeggen meer dan praatjes.
Naast de grote optocht op maandag is er in Gebrook ook een kinderoptocht waar alle scholen uit Gebrook aan deelnemen. Grote groepen ouders en kinderen, al dan niet ondersteunt door een carnavalsvereniging uit de buurt, maakten afgelopen zaterdag de straten van Gebrook onveilig. Deze keer moest de politie wel ingrijpen. Op enkele honderden meters voor de eindstreep, de grote markt, was er een blokkade, de een of andere oen was vergeten om net daar de paaltjes van de afscheiding van het winkelerf te laten zakken… Daar sta je dan met de eindstreep in zicht. Onder luid gejoel werden, met de door de agenten van de fietsbrigade op het politiebureau gehaalde sleutel, de obstakels naar onderen gelaten. En ach, het hoort er gewoon bij zullen we maar zeggen.
De zondag is een kleine rustdag in het Gebrookse Carnaval, vandaar toch even een uitstapje naar een een trafohuisje. Als je binnendoor van Geleen naar Schimmert rijdt, kom je door Spaubeek, een klein dorp in het Limburgse landschap. Daar op de hoek van de Zandstraat en Hobbelrade ligt dit eenvoudige trafohuisje. Het is niet al te lang geleden volledig van binnen vernieuwd en van nieuwe bekabeling voorzien. Het kan er dus weer jaren tegenaan. Voor de rest is het maar een saai geval. Maar dat mag ook wel van Spaubeek zelf gezegd worden. Je komt eraan voorbij als je over de a76 van Geleen naar Heerlen rijdt, maar er zijn weinigen die daar notie van nemen.
Als geboren Limburger, maar toch met Fries bloed in de aderen, en natuurlijk mijn geheel Friese voor en achternaam, was het carnaval mij in eerste instantie vreemd. Daar kwam pas verandering in toen ik mijn vrouw leerde kennen. Daar zat het carnaval pas echt in het bloed, mijn schoonouders waren echte carnavalisten pur sang. Daar is de ellende toen begonnen, wagens bouwen, optocht lopen, lid van de raad van Elf en ga zo maar door. Toen we later op een andere plaats kwamen te wonen verwaterde dat en de carnavalsvereniging ging bijna ter zielen omdat het verenigingsgebouw werd gesloten. Van de vijftig cafés in die tijd zijn er nog maar enkele over, dus daar zat de rek ook niet in. Maar ze hebben het overleefd. Inmiddels al jaren zonder mij uiteraard, de Klotsköp van het Kasteel, refererend aan de Kasteelbuurt waar ze zijn ontstaan. Toch gaan de resten gekkigheid er bij niet meer uit. Ik gun het de mensen die er actief mee bezig zijn. Ik kijk en maak foto’s dat bevalt me prima. Maandag is de grote optocht in Gebrook, daar zal ik ook dit jaar niet ontbreken. Van hieruit een driewerf Alaaf, Alaaf, Alaaf 
