bVision.nl

De oude mijnstreek (vervolg)

Het ging helemaal mis met de kleine man aan de kolen toen de kleinere industrieën ook kolen gingen gebruiken voor hun processen, de textielindustrie, de bierbrouwers en meerdere fabrikanten zagen de waarde van kolen in als brandstof. En dat terwijl de grootgrondbezitters geen cent meer kregen. Dat was een situatie die de landeigenaren er toe aanzetten om de kolenwinning ook te professionaliseren. Het land en alles wat daaronder zat was immers van de eigenaar van de grond. De rijke eigenaren richten coöperaties op om de kolenprijs in de hand te houden. En van die rijke eigenaren waren de abten van Kloostenrade. Deze slaagden erin om met stuwdammen de kracht van het water van de worm op te voeren en deze te gebruiken om de mijngangen die volgelopen waren met water weer operationeel te maken, hiermee werd de mijn Steinbusch (ca 1616) verder ontgonnen. Enige grootschaligheid, en voldoende horigen als personeel was een tweede voorwaarde om de productie te verhogen. Maar ook de rijke families lieten zich niet onbetuigd. Nadat het aantal horigen terugliep en de macht van de families toenam vond de abt het welletjes en nam de gehele exploitatie in eigen hand.

Er werd met behulp van aangenomen technici een voor Limburg groots project gestart en de drooglegging van de mijn Maubach was een feit (ca 1752). Met een groot waterrad werd water weggepompt uit de gangen en men kon op deze manier al een diepte bereiken van 200 meter onder de grond. De abdij had niet alleen de kolen, maar ook de wegen in het zuiden van Limburg in handen en daar werd uiteraard tol geheven. De Abdij werd rijker en rijker, allen de koelpiet profiteerde daar in die tijd niet van. Kinder- en vrouwenarbeid waren in die tijd heel gewoon…Het aantal doden in die tijd was ook heel gewoon, een tiental per jaar keek men niet van op. Toch was niet alles kommer en kwel, Er werd wel gezorgd voor de mijnwerker en zijn gezin. Er werd gratis brood uitgedeeld aan de betrokkenen, en de nabestaanden kregen geld. Ook de zieken werden behandeld op kosten van de abdij. Verder kon de Abdij zijn gang gaan. Het land van Rode was destijds Oostenrijks gebied, en de keizerin destijds zal zeker niet geweten hebben dat de Monniken in die tijd zichzelf verrijkten.

literatuur:
De verdwenen Limburgse Mijnen (Ingeborg Wind).
De mijnen gingen open, de mijnen gingen dicht (Bert Breij).

Gisteren was het mijn vrije dag, er waren wat klusjes die gedaan moesten worden en ik moest even met mijn vrouw op pad. En uiteraard moeten er dan ook nog boodschappen gedaan worden. Om 8 uur in de startblokken en om half zeven in de avond klaar, hoezo een vrije dag. Maar goed, Het plafond is bijgewerkt, een nieuw lamp opgehangen, de schilderijen opgehangen, en last but not least en geweldige maaltijd in elkaar gestoken. De Italiaan zou zijn vingers erbij aflikken. Een heerlijke Cannelloni met spinazie en ricotta, afgewisseld met bechamel- en tomatensaus afgedekt met een laagje Parmezaanse kaas, en daarbij een lekker stukje vlees in balsamicosaus gemaakt, geblust met wat gekarameliseerde bruine suiker. Als dat niet lekker klinkt weet ik het ook niet meer. Daarna ging het licht een beetje uit. Na gedane arbeid is het goed rusten zeggen ze wel eens…

Dat personeel door de onkunde van de directie loon moet inleveren schiet me in het verkeerde keelgat. De salarissen daar zijn al niet al te hoog en als je dan ook nog eens moet inleveren doordat men niet goed heeft nagedacht over de toekomst van het bedrijf gaat me echt te ver. Als ze nu eerst met een plan waren gekomen om de omzet te verhogen had ik daar nog in kunnen komen. Maar dalende verkopen omdat je een verkeerde keuze hebt gemaakt is wachten op faillissement.
Wat is booming Business, daar hadden ze eens naar moeten kijken. Kijk eens naar de grote giganten. Pak Apple, het maakt Apple niet uit waar je je mobile telefoon koopt, als het maar een Apple is. Bol doet het iets anders, die verkoopt ook van alles, ook daar zit een filosofie achter. Alles wat verkocht wordt is winst, ook al is het tweedehands. Een andere optie is specialiseren in je branche, zoals Conrad doet. Maar niets doen en afwachten is helemaal verkeerd.
V&D is verworden tot een vrijmarkt, met allemaal kraampjes. ICI paris heeft er een kraam, Promiss heeft er een kraam, Paprika heeft er een kraam alleen V&D heeft straks niets meer van zichzelf en raakt op deze wijze haar identiteit kwijt. Het is dat er nog zoiets als La Place in de meeste V&D’s is. Anders zou ik vrezen voor een onmiddellijke sluiting van alle vestigingen… Trouwens ik vrees dat het winkelen straks alleen nog maar kijken wordt, dat winkels showrooms worden en dat er een logistieke oorlog uitbreekt om datgene wat de klant dan uitzoekt nog bij de klant thuis te krijgen voordat de klant de zaak verlaten heeft. Of dat de klant het in de zaak bekijkt, en het dan via internet besteld. Sommige dingen moet je zien of passen voor je het koopt. Maar dat wil niet zeggen dat je daar een hele dag mee moet slepen. Winkelen moet entertainment zijn, kopje koffie, krantje, internet bij de hand, je ziet, ik heb ideeën zat. Ik zie wel kansen, maar dan moet je het wel meteen groots aanpakken V&D, en niet zo kleinzielig.

De een wordt er gestrest van en de ander vind het prachtig. Ik vind het dus prachtig. Zaterdagochtend begon het te sneeuwen, en omdat de grond ook al koud was, bleef dat uiteraard meteen liggen. Maar goed, de wekelijkse boodschappen moesten er ook komen dus in de auto een naar Appie in Beek. De winterbanden deden hun werk en zonder problemen kwamen we daar aan. Lekker evenm rondwandel;en en dan naar huis want mijn vrouw moest naar een begrafenis. Tsjakka, halverwege huis ging het wat moeizamer. Door de sneeuw rijden ging nog wel, maar de auto stuurde niet zo lekker meer. Thuisgekomen bleek waarom.

We hadden een lekke tube, een van de voorbanden liep langzaam leeg. Vervangen gaat niet als je geen reserve wiel hebt, dus maar een kijken wat Volkswagen daarop gevonden heeft. Een elektrische pomp en wat vloeistof. Maar beide zou tijdelijk zijn. Dus eerst even oppompen en snel naar de garage rijden. De situatie aldaar uitgelegd, en men ging meteen aan de slag. Een uur later was ik weer thuis, door alle omstandigheden nog steeds koud en nat, maar net op tijd om naar die begrafenis te rijden.