bVision.nl

Ik weet niet hoe het komt, maar vakanties associeer ik altijd met werken. Ik moet wat doen dan. Onze grote buffetkast paste niet helemaal meer in ons interieur, daarom ben ik die maar aan het restylen, nieuw laagje verf erop en je kunt hem niet meer terug. Van licht eiken naar mahonie, je moet gewoon durven. Lukt het niet, dan geven we hem gewoon weer een andere kleur. Hij moet helemaal klaar zijn voordat het bezoek arriveert. Maar dat lukt helemaal, nog een beetje bijwerken en hij is klaar. Jammer dat het buiten bewolkt is, dat is wat lastig met schilderen, alles moet dan bij kunstlicht gebeuren.

Er was eens een jongen die niet geloofde in het feit dat de kerstman echt bestond, dat hij bij alle kinderen in de hele wereld cadeautjes bracht, Dat hij dat deed in een prachtige slee getrokken door rendieren. En die jongen heeft gelijk. Ik dacht nog even dat deze machtige slee toebehoorde aan de een of andere reclame voor cola, waarvan ik het merk niet zal noemen. Maar nee hoor, het duurde niet lang of de kerstman kwam in hoogst eigen persoon vol beladen met cadeaus uit de een of andere kledingzaak in het centrum van de stad waar Toon Hermans zijn geboortehuis staat. Samen met twee arbeidende kinderen en vergezeld door een ijskoude prinses of is het een ijskoningin, ik weet het niet. Luid toeterend vertrok hij met snelle vaart richting station. Alweer een illusie armer vertrokken we zonder wat gekocht te hebben richting huis. Het enige pluspunt van een verregende middag waren de kosten van de parkeergarage. Die waren schrikbarend laag…

Zo, de klus met succes geklaard dus tijd voor een paar welverdiende dagen thuis. Niet dat het vandaag meteen Luilekkerland is, net als vele anderen gaan wij ook op pad om aan onze primaire levensbehoeften invulling te geven. Ondanks twee kerstpakketten van onze baas, komen we daar geen week mee uit. En de helft zal na verloop van tijd al die andere kerstpakketten achterna gaan. De meeste dingen die erin zitten heb je al jaren in huis, de kaasplankjes, snijplanken en ga zo maar door met prullaria. Dus moeten we toch maar zelf voor het eten van de komende week zorgen. Het wordt echter moeilijk om weer origineel voor de dag te komen. Ik vind de aanloop naar de feestdagen het gevoel geven van oefenmaaltijden, om vooral te kijken waar de bottlenecks met de kerst zitten. Dit jaar verzorgt mijn vrouw de traditionele kerstmaaltijd voor het hele gezin met aanhang. Volgend jaar ben ik weer aan de beurt. En zeg zelf met zo’n plaatje. Je laatste muntje zit in de volle boodschappenkar….

Na mijn taalkundige log van gisteren moet ik me weer langzaam voorbereiden op wat minder inhoudsvolle blogartikelen. Want, na deze werkdag heb ik een weekje vakantie. En een vakantie moet luchtig zijn, gevuld met olijke artikelen. Frank en de schrijver van dit artikel hebben het goed verdeeld, ik heb vakantie voor de kerst, Frank na de kerst. De werkzaamheden voor dit jaar zitten erop of zijn verplaatst naar het komende jaar, en er rest eigenlijk alleen nog maar regulier werk, keep the business running. tijd dus om even op adem te komen en daarna weer volop aan de slag. En ik maar denken dat als je de zestig gepasseerd bent er rekening met je wordt gehouden. Forget it. Ik lijk af en toe wel een jonge hond die achter de baas aan rent. Of het zit gewoon in het beestje…De foto spreekt voor zich, Italië=vakantie, heel luchtig, alleen met die afschaffing van die gedachte is natuurlijk niet iedereen het eens…