Je hebt van die dagen dat er aan het einde van de dag niets meer over is. De pijp is dan helemaal leeg. De Energie is pleite. Dan is het best wel hendig dat je een eigen energie centrale in de buurt hebt om bij te tanken. Op de foto een van onze Warmte-kracht Centrales op de locatie Chemelot.
Diana Matroos is een van de vaste presentatoren van BNR Zakendoen en was dagvoorzitter bij het door KPN georganiseerde “Let’s Talk Business”. Daar was ik dus gisteren de hele dag naartoe. In de ochtend op de trein naar Utrecht, prima geregeld, lekker op tijd in Utrecht in de Jaarbeurshallen en een leerzame middag waar de echte spreker van de dag toch Shaun Collins was of wellicht toch Peter Jacobs van ING. Het zal voor mij ergens in het midden liggen. Voor mij in ieder geval een leerzame dag. Niet dat je echt iets leert, maar je ziet een trend en visie voor ICT in de komende jaren. De terugweg bewees weer eens dat ondanks alle ICT, het toch mensenwerk blijft. Vooral bij de NS. Die hebben iets tegen mij. Het gemiddelde van de afgelopen jaren is voor mij dat een op de twee reizen ongestoord verloopt. Dat betekende dus dat het gisteren weer eens volledig uit de hand liep. Iemand, en ik beklaag de familie en bekenden, vond het noodzakelijk om zich voor de trein te gooien. Met als gevolg dat er op dat moment geen treinverkeer mogelijk was tussen Eindhoven en Weert, dat stuk moest dus even met de bus worden gedaan. Verlies in tijd, ongeveer anderhalf uur in totaal. De winst, de aangename kennismaking met een ik denk Marokkaans meisje, dat eerst voor mij in de rij stond en even later tegenover mij in de bus zat, die beladen met dozen taarten uit Amsterdam, samen met een grote koffer, ook deze reis moest maken. Het huilen stond haar nader dan het lachen en het tijdverlies was ook voor haar niet echt gepland. Het getier van sommige anderen verbaasd mij dan. Oke, het is niet leuk, het kost je wat extra tijd. Maar in principe had de NS het toch mooi voor elkaar.
Pas terug van vakantie en gisterenavond al meteen een mooie storing op het werk. Even mee bezig geweest, en zo als je weet “Time Flies”als je lol hebt, dus voor ik het wist was ik laat thuis. Dan wil je toch nog wat letters in het blog kwijt maar ik wilde er niet al te veel tijd insteken, anders heb je alleen maar de hele dag naar het scherm gestaard. Daarom ben ik maar eens in mijn foto archief gaan kijken en kwam ik zo nog wat uitprobeerfoto’s van C-Mine tegen. Ik heb al vaker over C-Mine geschreven hier, en nu doordat ik de foto’s weer te voorschijn haalde, heb ik nu weer zin om binnenkort weer eens te gaan kijken daar. Het blijft inspirerend daar. De foto’s hieronder zijn gemaakt met mijn Sony Nex3n camera. Effecten zitten in de camera en dat nodigt uit tot experimenteren.
Afgelopen weekend waren we in de beeldentuin Heerdeberg, gelegen aan de weg Maastricht-Vaals ter hoogte van Cadier en Keer. De beeldentuin maakt deel uit van het landgoed “De Heerdeberg”, en is gelegen aan de voet van de beboste mergelhellingen van de Keerderberg. In de Romeinse tijd liep er een Heirbaan, in de 16e eeuw werd al mergel gewonnen in de eerste groeve en vanaf 1911 was het gebied onderdeel van het voogdij gesticht Sint Jozef, waar de boerderij zijn huidige vorm aan te danken heeft. Er zijn een aantal grotten in deze mergelwand waar ik in ene een aantal varkens vond in een staat zoals deze vroeger werden vetgemest.
De beelden in deze tuin komen van Zimbabwaanse kunstenaars, en zijn o.a. van vader en zoon Edward Chiwawa en Macloud Chiwawa uit Zimbabwe, die naast het maken van beelden ook invulling geven aan de workshops beeld bewerken die hier worden gegeven. Natuurlijk was het mooi weer toen wij er waren en was het gezellig vertoeven bij het erbij gelegen cafeetje. Toch speelt daarbij ook mee dat het geheel van het landgoed niet gebaseerd is op het maken van winst, maar actieve ondersteuning geeft via microkredieten aan startende vrouwelijke ondernemers in Zimbabwe. Op deze manier wordt aan de bron steun verleend. De beelden zijn uiteraard ook te koop. De foto’s spreken voor zich… En dan vergeet ik bijna te vermelden de heerlijke wandelingen die men van hieruit kan maken.
Soms moet je je als (amateur)kok ook eens wagen in richtingen die je nog niet hebt bewandeld. En dan kan er wel eens wat fout gaan. Met het idee dat het toch wel de hele dag nat zou zijn, en dat was ook zo. Ben ik eens begonnen aan een recept voor koekjes. Gewone standaard koekjes dus. Lekker deeg gemaakt, met de hand gekneed, en gekneed, en gekneed totdat het lekker smeuïg was. Even de koelkast in jen daarna uitrollen. Mooi allemaal rondjes uit gesneden met een rijstvorm en deze netjes op de bakplaat gelegd, uiteraard met een stukje bakpapier erop. Alleen was ik een ding vergeten, dat was het rijzen n de oven.
Ik had dus niet een aantal koekjes op de bakplaat, maar één koekje op de bakplaat. Maar niet getreurd, met een beetje breken was dit zo opgelost, en ze waren zo lekker, dat mijn collega’s er vandaag niet van hoeven te proeven. Want ze zijn op.
Dat ze met stroom niet overal zo omgaan als in Nederland mag alom bekend zijn, daarom is het niet verkeerd om ook beelden van over de hele wereld te zien. Chantal van chantaliaans stuurde deze twee foto’s op met het idee doe er maar wat mee. De foto’s zijn genomen in het oudste deel van New Orleans. New Orleans, gelegen in het zuiden van de Verenigde Staten, maakt deel uit van de staat Louisiana. De stad is trots op haar muziekverleden (jazz zou hier ontstaan zijn) en heeft daarnaast een mooie architectuur en een prachtige wijk, French Quarter, te bieden. French Quarter is de oudste wijk van New Orleans. In deze wijk vindt u gerestaureerde oude huizen, vele met balustrades en kleurrijke bloementuinen. Bourbon Street is de bekendste straat van dit stadsdeel. Slenter op uw gemak door het French Quarter en u zult prachtige hoekjes tegenkomen, lokale muziekcafés, leuke restaurants en wat al niet.
De drie vuilnisemmers in de lucht zijn zogenaamde Masttransformatoren in in de USA ook wel pole mount transformers genoemd. Deze distributie transformatoren worden primair gevoed met 15.000 volt en secundair met split-phase 240/120 volt. Vaak hangt er maar een, maar meestal meerdere die secundair aan elkaar gekoppeld zijn.
De drie vuilnisemmers in de lucht zijn zogenaamde Masttransformatoren in in de USA ook wel pole mount transformers genoemd. Deze distributie transformatoren worden primair gevoed met 15.000 volt en secundair met split-phase 240/120 volt. Vaak hangt er maar een, maar meestal meerdere die secundair aan elkaar gekoppeld zijn.
Het is dat ik ter plaatse moest zijn, anders had ik deze locomotief nooit zien staan. En dan heb je alleen maar een mobieltje bij je… Maar goed het idee moge duidelijk zijn. Het was nog even een stukje lopen voor ik er in de buurt was, maar daarom heeft u deze plaatjes, want ik geloof niet dat deze loc van het terrein van Chemelot afkomt.
Nummer: 363 712
UIC-nummer: 98 84 8363 712-6
Type: V60
Kleur: rood
Naam: geen
Logo: Railion DB logistics
Fabrieksnummer: MaK 1960/600301
