bVision.nl

Soms is het niet de kwaliteit van de foto’s, of wat erop staat, maar het gevoel wat je had toen je de foto maakte. Ik denk ook dat het dat is wat een schilder probeert op papier te krijgen. En als het af is kijken anderen erna en die hebben dat gevoel niet. De foto’s zijn gemaakt bij La Gare de Hombourg, en tot restaurant omgebouwd station in Homburg, waar aan de achterzijde een aantal treinen en wagons zijn weggezet. En al lopende langs deze treinen en steeds verder weg van de bewoonde wereld kwam het Zwitserleven gevoel weer even bij me terug. Ondanks alle pech van die dag was het eventjes puur genieten.

En dat pure genieten zie ik terug in deze foto’s. Natuurlijk staat daar veel meer materieel, ook nog wel een paar locs van de Rheinbraun. Oorspronkelijk had het een spoorweg museum moeten worden, maar alleen het station is ingericht voor de horeca, de rest is er sinds mijn laatste bezoek er alleen maar op achteruit gegaan. Maar voor de echte Urbex mensen toch wel leuk om er een tijdje rond te lopen. Pas echter op voor de vrouw des huizes, ze was furieus dat ik het waagde op haar privé terrein te komen…Hombourg ligt vlak bij de grens van zuid Limburg als je van Gemmenich(bij Vaals over de grens) naar Teuven(bij Slenaken over de grens) rijdt

Gisteren liep het niet helemaal zoals ik dat gepland had. Het was enigszins een beetje een uit de hand gelopen dag… Het begon al met de leenauto die ik meekreeg, die had een lekke band, niet ter plaatse te repareren, band was echt kapot. Daarna met de vervangende wagen in België van de weg af gedrukt, gelukkig geen schade, behoudens mijn eigen ego. Mijn vrouw die een half uur later kwam dan gepland was waardoor ik drie kwartier in de auto heb moeten wachten. Een XL van Appie in het Rodastadion die tegenviel en dan gaat langzaam de zin over. En dan ben je aan het koken en pakt in plaats van de pot sambal met een zwarte deksel de pot Harissa met het zwarte deksel. Nou ja, een klein smaakverschil was er wel in de pindasaus…
Toch had ik in de ochtend nog even het Zwitserleven gevoel toen ik in Homburg in België over het spoor liep met mijn inderhaast uit de kast geplukte Olympus camera en weer eens een fotokuier heb gemaakt, waar ik het vandaag uitgebreid over wilde hebben. Alleen de foto’s staan op een CF-kaartje, en de lezer daarvoor zat wel in mijn oude computer ingebouwd, maar in mijn huidige niet. Ik had even niet opgepast en het geheugen van de camera was helemaal leeg, en alles staat dan weer in de fabrieksstand. Waardoor alle foto’s op de nu niet leesbare CF-kaart stonden ipv op de XD-kaart waar ik wel een losse reader voor heb. De Nikon lag uiteraard in de Golf waar ik vergeten was om hem eruit te pakken, en die stond weer in de garage.
Dan nog maar eens een selfie moet ik gedacht hebben. En voor degene die klaagde dat ik de camera de vorige keer voor mijn neus hield kan tevreden zijn. Deze is gemaakt met de telefoon… Morgen weet u dus al wat er op het menu staat: Een fotokuier in België.

Soms duurt wachten wel eens lang, en als er geen stoel in de paskamers staat, en je begint je te vervelen, dan… juist ja. Maar aangezien dit weer de eerste werkweek is en deze turbulent begon, krijg ik deze gelegenheid voorlopig toch niet meer. Poeh, wat viel dat tegen die eerste werkdag weer. Na een uurtje was de vakantie alweer vergeten.

En daar staat dan in ene een ambulance in Eindhoven voor het Piazza winkelcentrum. Schitterend, met een mooie Amerikaanse Woonwagen erachter. Het was heel even droog toen en snel een paar foto’s gemaakt met mijn iPhone, er zat een kenteken op dus de rest komt wel. Dacht ik.

Het blijkt dat we wagen met een garagekenteken rond reed en daar kan ik helemaal niks mee. Dus het was even puzzelen voordat ik wist waar deze wagen vandaan kwam. Hij is in 1971 gebouwd door Cotner-Bevington, een Coach builder die op basis van een Oldsmobile chassis o.a. Ambulances en rouwwagens maakte.