bVision.nl

Inmiddels ben ik de zestig gepasseerd en zou het moeten weten, echter ik heb het idee dat dat helemaal niet zo is. Ik zou graag nu jong zijn. De wereld in mijn jeugd bestond uit de weg van de eerste flat in Hoensbroek, in 1953 opgeleverd, tot aan de school en omstreken. Mijn eerste grote vakantie was een verplichte vakantie naar vakantiekolonie Kerdijk in Egmond aan zee. Wie stuurt zijn kinderen nu daar naar toe. Een echte straf was het voor mij, zeker toen ik nogmaals moest gaan. Toen ik later wat ouder werd, werd het gevoel milder en uiteindelijk was het verdwenen. Echter deze week trof ik iemand die me vertelde dat zijn dochter naar Berlijn verhuisde, zijn zoon Eindhoven onveilig maakt. En het gesprek kwam eigenlijk erop neer dat we beiden het gevoel hadden dat we in onze jeugd veel gemist hebben, van wat kinderen nu normaal vinden. Dat we eigenlijk best wel een beetje jaloers waren op de jeugd van nu. Beiden zitten we in de ICT en hebben natuurlijk het geluk dat het ons gelukt is om de vooruitgang bij te benen en de generatie voor ons erachteraan komt hobbelen en moeite heeft met alles wat nieuw is. Nee, vroeger was echt niet alles beter, wel anders…
Natuurlijk kunnen we ons nog niet verplaatsen in de tijd, maar ik zou best wel een een kijkje willen nemen in de toekomst om te kijken hoe de techniek het dan van ons heeft overgenomen. Wie er daadwerkelijk nog met zijn handen werkt. Ik denk dat iedereen dan in passief-huizen woont, de wereldbevolking is gedaald en we met 40 ons gaan terugtrekken uit het arbeidsproces. Dromen mag, toch.
Mijn medeleven gaat uit naar al die mensen die dachten een fantastische vakantie te gaan krijgen en die door oorlogsgeweld in deze moderne tijd om het leven zijn komen. We zouden ons moeten schamen, we leren het nooit.

Naast een grote tuin hebben we ook nog een klein balkon aan de voorzijde van het huis. de vloer daarvan is beton. Dat hebben we voor twee jaar terug behandeld met een soort rubberverf om het te beschermen. Ondanks alle goede voorzieningen zoals het schoon en stofvrij maken waren er na een jaar al scheurtjes en gaten te zien. Dat terwijl het spul toch duur genoeg was. Afgelopen zondag zagen we in het een of ander klusprogramma iemand een vloer maken van composiet tegels. Die schijnen een jaar of dertig zeker mee te gaan. Het betonrandje aan de rechterkant is niet de vloer van het balkon, maar een waterkering van ca 45 graden. Voordat u begint met mij te bestoken dat ik een stuk vergeten ben… Zoals u op de foto kunt zien is mijn wekelijkse vrije woensdag weer eens uitstekend besteed. Daarnaast is ook de laatste van de drie tuinkasten klaar, deze moet alleen nog op zijn plaats worden gezet.

Je komt wel eens van die dingen tegen waarvan je denk hey dat is leuk, maar veel te duur. Als je een foto daarvan maakt heb je het voorwerp digitaal, en als je het als kiekje op je log zet heeft iedereen er wat aan… Mijn collega Frank zou dit niet doen, het is kunst van anderen is zijn motto. Ik ben het daar niet mee eens, want dan hoef je eigenlijk niets meer te fotograferen buiten wat natuurfoto’s. Die zijn ook mooi, maar daar hoef je niet het hele web mee vol te zetten. Deze vond ik zo leuk omdat deze eend is uitgerust als pakeend, en op punt staat te vertrekken naar zijn vakantiebestemming. Zoals al velen niet meer thuis zijn aan het aantal reacties te zien.

Gisterochtend was ik lekker vroeg uit de veren, want de straat was droog, het regende niet, dus lekker de tuin in. Meteen mijn werkkledig aangedaan, nou ja, een oude broek met een versleten T-shirt, vol goede moed naar onder. Zit ik net achter een boterham met de laatste kaas, begint het gedonder in de glazen, meteen een stortbui en gardenia was een modderpoel met een aantal zwembaden rijker. En zo ging het hier de hele dag door, Jantje huilt Jantje lacht. We hadden gelukkig nog wat andere zaken te regelen en vertrokken maar weer eens richting Roermond. Uiteraard regen onderweg, maar daar was het gelukkig net droog. Dus snel maar even gedaan wat we moesten doen, een composiet vlonder in de achterbak, een boortje en nog wat erbij. Ze zullen weten dat we aan het klussen zijn… En, na lange tijd weer een even op een overdekt terras gezeten bij de Munsterkerk. Heerlijk is dat, mensjes kijken en commentaar geven. Komt er op een gegeven moment een vrouw gekleed als 16 jarig meisje voorbij, met een gezicht van zeker tachtig, ontlokte het mijn vrouw de volgende opmerking: “Van achter Atheneum, van voren een museum. Haha, als we maar lol hebben. Onderweg naar huis werden weer overvallen door een sloot water, en terwijl ik dit zit te typen hebben we weer een stortbui met voor de afwisseling een hoop gedonder en gratis verlichting erbij.
En, de Volkswagen Golf doet het prima. 40 km naar Roermond met 4.5 liter benzine op de honderd en in Duitsland gaan tanken, ik mag dat wel. En och, die regen houdt ooit ook wel eens op. Gaan we dan wel verder in de tuin.

Dit vreemde huis treffen we aan in de dorpsstraat 94 in Spaubeek. Ik rij daar al jaren doorheen met mijn steeds wisselende bolides, maar het is er moeilijk om te stoppen door het gebrek aan een parkeerstrook daar. Ik dacht eigenlijk dat het een soort mooie brievenbus was.

Gisteren ben ik er uiteindelijk toch eens gestopt om eens te kijken wat het echt was. Het blijkt een waar miniatuurhuisje te zijn, wat staat op twee sokkels. Het is mooi gedaan en gezien het jaartal op het huisje mag het wel eens worden bijgewerkt. Wellicht dat we daar een paar kleine (rené)smurfjes voor in kunnen zetten. Heel vroeger was er volgens mij een speelgoed waarmee je zoiets kon bouwen. Mijn buurjongen had dat destijds, maar ik heb het nergens terug kunnen vinden.

Update:
Toch nog wat gevonden op het wereldwijde web. Teifoc heet het spul. Niet dat wat ik zocht, dat heette volgens mij gewoon Bricks, maar dat kan ik nergens vinden. Ik zie net dat het bij de buren, Duitsland, wordt gemaakt. Bauen und spielen mit echten ziegelsteinen.