bVision.nl

bVision.nl

Harry Potter and the half blood prince


Harry Potter

Gisteravond moest ik er toch aan geloven. A. wilde naar Harry Potter en zocht een metgezel om mee te gaan. Uiteraard heb ik me daarvoor aangeboden, mijn dochter zit nog steeds in Frankrijk en ik ben dan de enige bestuurder van ons luxe voertuig. En helaas, ondanks deze moderne tijd kan ik nog steeds niet toveren. Alhoewel ik best aardige dingen met mijn PC kan doen. Alle boeken heb ik gelezen, ik vind dat standaard kost om een beetje bij te blijven na de LOTR reeks, dus ik ben aardig op de hoogte van het reilen en zeilen van deze tovenaarsklas. En nee, geen recensie, daarvan ben ik er al genoeg tegengekomen bij mijn blogrondes. Af en toe denk ik wel eens dat ik de laatste ben die deze film gezien heeft. En ja, wij zijn geen kinderen, maar wel geweest….
Trouwens, het is geen straf om bij Foroxity in Geleen in de bioscoop te zitten. Erg luxe met veel plaats om je heen en je kunt er behoorlijk je benen strekken. Het enige is dat we vergeten waren om nootjes te kopen. Maar ach, dat maakt het alleen maar gezonder.


Harry Potter

Allways Alldays


logo

Het had een mooie reclame slogan kunnen zijn in 1898, Allways Alldays. Maar echt, ik zou niet durven te liegen op mijn eigen log, Alldays was een automerk. In 1898 werd de eerste auto gemaakt door de firma Alldays and Onions, een engineering firma. Ik heb de tranen in mijn ogen als ik uw ongelovige gezichten zie, maar het was echt waar. Dat bewijzen de foto’s en u kunt het nalezen op de Engelse wiki, waar ook de onderstaande foto vandaan komt. Het waren geen spectaculaire auto’s die daar vandaan kwamen, maar de naam intrigeerde me.e Bij mij zitten deze auto’s in de categorie vergeten merken. Het merk heeft helaas de eerste wereld oorlog niet overleefd. De modellen waren wel leuk, maar een twee liter motor met 14 pk en een top van 65 km/uur schoot niet echt op. De onderste foto is aanklikbaar voor een groter exemplaar.


(click picture) Alldays and Onions

Macro fotografie

Gisteravond hadden we een bijeenkomst van de fotoclub met als speciaal aandachtspunt macro/close-up fotografie. Twee opstellingen met diverse onderwerpen en iedereen de camera mee. Puur genieten gewoon. Het is een moeilijk onderdeel vooral omdat we niet professioneel willen werken maar ook met de kleine snapshot camera’s een kans geven. Soms doen die zelfs niet onder voor hun grotere broertje, de spiegelreflexcamera. Met name op het gebied van scherptediepte kan die hele leuke en goede resultaten geven. Ongetwijfeld komt u de resultaten tegen op onze fotosite, maar ik dacht hier alvast een klein voorproefje te plaatsen. Niet dus, er waren hele mooie foto’s bij, maar helaas ligt mijn camera nog op het werk. Stom, maar wel waar. De foto’s houdt u tegoed. Het visje vanmiddag op de bloemenmarkt in Geleen als begin van het weekend gaat er geheid in. Alvast een fijn en ontspannen weekend iedereen. Ik ga weer aan de slag…


Macrovoorzetstuk

Pandemie

Hoe zot kunnen we het maken als we werkgevers erop gaan attenderen dat ze een pandemieplan voor de Mexicaanse griep moeten gaan maken. Oke, dat er wat mensen ziek zouden kunnen worden snapt iedereen, dat het er wat meer kunnen worden kan ik me voorstellen. Maar een pandemieplan is naar mijn idee onzin. Ik denk dat we gewoon moeten roeien met de riemen die we hebben. En volgens mij is nog steeds iedereen vervangbaar. Ook al denken velen dat dat niet zo is.e In de vakantieperiode is ook de helft weg en hoor je niemand, nou ja bijna niemand, klagen. Ook dan gaat het werk gewoon door. Hasta La Vista !!!.


Pandemieplan

Het boek – door Frank (van IkFotograag)

Na de vakanties plakten we altijd een of meer albums vol met foto’s en andere aandenkens die we van de vakantie hadden meegenomen. Iedere keer weer avonden lang “plakplezier”. Dat gaan we nu dus niet meer doen. Ik heb een tijdje geleden al aangekondigd dat ik mijn eigen boek, “Bali in kleuren” zou gaan maken, en daar ben ik inmiddels druk mee bezig. Ik heb wat voorbeelden van fotoalbums gezien van het Kruidvat en de Hema, die zien er best wel goed uit. Daarnaast heb ik ook de software van de diverse aanbieders vergeleken, en ik ben sinds gisteren aan het hobbyen met een paar softwarepakketten, die de diverse afdrukkers leveren. Die van AH vind ik tot nu het meest veelbelovend, maar met de leverancierssoftwaree zit je wel vast aan die softwaremogelijkheden. Online kan ook, bijvoorbeeld via Ziggo. Dat doe ik dus niet, er gaat teveel werk in zitten, om het allemaal tussendoor online ergens op te slaan, met de risico’s om het kwijt te raken. Ik heb liever alles lokaal op mijn eigen PC.

Wat ook heel mooi zou zijn, is als je je boek met eigen vertrouwde programma’s zou kunnen maken, en dan als bijvoorbeeld PDF opsturen en ergens als boek laten afdrukken. Je hebt het dan helemaal zelf in de hand. Die mogelijkheid is er ook, ik werd getipt door mijn broer. Hij is al een tijd bezig met het uitgeven van een boek over Groenland. Hij doet dit bij de firma Blurb. Bij Blurb (hoe bedenk je zo’n naam?) kun je ook software downloaden om je boek te maken, maar wat ook heel mooi is, is dat je sinds kort een boek daar ook als PDF kunt aanbieden, dus eerst helemaal zelf maken en dan de PDF opsturen. Software om PDF’s te maken is als freeware verkrijgbaar, dus dat hoef geen drempel te zijn. Nou is Blurb geen echte foto-ontwikkelaar maar een firma die het mogelijk maakt om zelf je boek uit te geven. Nou, ik heb het resultaat van het boek van mijn broer gezien, dat ziet er gewoon uitstekend uit. Zowel het boek, ik heb het in het echt gezien, maar zeker ook de inhoud. Mocht je een voorproefje van zijn foto’s willen bekijken, klik dan hieronder op de afbeelding. Een preview van het boek vind je hier.

Waarom Groenland, door Gerry van Roosmalen

Ons mijnverleden (1)

Veel woorden zal ik er niet aan vuil maken, maar onlosmakelijk verbonden met Zuid Limburg zijn de oostelijke en westelijke mijnstreek. Als ode aan de mijnwerkers van toen zal ik hier regelmatig een foto plaatsen van de werkzaamheden die ver onder de grond, en daarboven plaats vonden. Zo werden ook de werkers ingedeeld, ondergronders en bovengronders. En daarnaast een klasse apart, de beambten. Met een wit jasje verheven boven de mijnwerkers. De foto’s zijn waarschijnlijk eigendom van de toenmalige NV Staatsmijnen, ze zullen het me wel vergeven als ik ze hier plaats. de afbeeldingen kunnen vergroot worden


(click picture) Mijnverleden 1

En verder met zomaar een zondag…

De klusjes die zaterdag waren blijven liggen heb ik dus maar op zondag uitgevoerd. De schoenen staan allemaal netjes op de plaats en de kleren hangen weer allemaal keurig in de kast. Je hebt van die weekenden als het weer niet al te best is dat dit soort klussen ideaal zijn. Niet teveel werk, maar wel zoveel dat je lekker bezig kunt blijven. En als het resultaat dan tot tevredenheid stemt is het een nuttig weekend geweest. En voor de rest probeer ik dit jaar eens zoveel als mogelijk van de tour de France te genieten. En na de etappe van gisteren zit ik er weer helemaal in.


Yellow toch