bVision.nl

Op de dag van ons vertrek werd eerst verzameld in Nuland (boven den Bosch) en we werden verwelkomd in de grote zaal. Alle reizen van Peter Langhout vertrekken vanaf daar en we kwamen toevallig tegenover een paar te zitten uit Brabant (Nispen). Zij waren ook op weg naar Toscane en we zaten dus in dezelfde bus. Het overnachtingshotel in Sausheim (z. Frankrijk) was prima alleen het eten was aan de magere kant en de drank peperduur. Heel anders was de aankomst in Toscane. Het hotel was enigszins overboekt en er werden drie stellen ondergebracht in een apart huis naast het hotel. Met een eigen waakhond (een zware, grote boxer) maar zonder de faciliteiten van het hotel (uiterst rechts op de foto te zien). U raad het al, het stel uit Brabant, wij Limburgers en nog een ander stel uit Brabant (Deurne). Volgens mij waren we op een na de jongste stellen en alle bejaarden zaten in het hotel. Het mocht de pret niet drukken, koud water, steenkoude vloeren, bedden die uit elkaar vielen, maar ene stoel, en de garantie dat we een halve week later konden verhuizen naar het hotel. Vergeet het maar, dit schept banden en we zijn er gewoon met z’n zessene gebleven. De hele vakantie zijn we samen op stap geweest en dat beviel prima. De rest zag ons een beetje als een stel recalcitrante zuiderlingen, en dat gevoel hebben we ze maar niet afgepakt. Het gaf een extra cachet aan de vakantie. Het eten en de drank in het hotel vielen overigens wel mee. En zeg nou zelf, met zo’n tuintje voor het hotel krijg je toch echt een (sub)tropisch gevoel.

Even wat nieuws in de serie 1953, mijn geboortejaar, voordat we met Toscane verder gaan. Door een computerstoring bij Frank vandaag helaas geen logje van zijn hand, maar dat haalt hij wel in. Vandaag de geboorte van een nieuwe tractor. Als opvolger van de R16 introduceerde Hanomag in 1953 deze R19. Ontstaan bij het verder ontwikkelen van de R16 kreeg zijn opvolger wat meer pk’s (19) bij maar 1900 toeren. Wat deze tractor zo uitzonderlijk maakte waren alle toebehoren. Die maakte het tot een universeel inzetbare lichte tractor voor het middenbedrijf. Een soort manusje van alles, van waterpomp tot ploeg zullen we maar zeggen. Tevens zat er een universele (riem)aandrijving op voor het laten lopen van stationaire machines. Neem daarnaast het grote dealernet en een succes was geboren. Zoals ik al zei, een goed bouwjaar, 1953. De foto is afkomstig van http://norwegen.piranho.de e.

We zijn er weer, na een omzwerving door het zonnige Toscaanse landschap zijn we weer terug. Montecatini, Siena, Firenze, Viareggia, Lucca en ga zo ga door tot en met Pisa, waarvan onderstaande foto van de Duomo Santa Maria en de toren van Pisa. Een boottochtje van een hele dag langs verschillende steden was inclusief. Ik moet nog even alles verwerken, want mooi was het daar… Een ochtend hebben we een buitje gehad, maar met 22 graden buiten viel ook dat wel mee. En voor de rest was het vooral genieten van zon, pizza en pasta en nog veel meer. Op de heenweg over de Gotthardpas en op de terugweg erdoorheen, en als ik moet kiezen er altijd overheen… Op de weg terug hebben we het Zwitserse Luzern nog even bekeken.e In de loop van de weken zullen de verhalen wel loskomen.

Een van de mooiste uitvindingen van het Internet zal ik maar zeggen, dank je wel Google, is Youtube. Voor oudere jongeren of jongere ouderen een bron van jeugdsentiment. Popgroepen die je vroeger alleen op de radio hoorde kun je hier op je gemak bekijken en beluisteren. Ik begon vanmiddag met Creedence Clearwater Revival, vroeger luisterde ik er veel naar, soms lag dezelfde elpee weken op de draaitafel (meestal Cosmo’s Factory). de elpees werden dan ook helemaal grijs gedraait. Ik heb vrijwel iedere CD van CCR en ook van John Fogerty nu hij solo is. Zijn gitaar zijn stem, hij was Creedence. Maar ik heb CCR pas gezien sinds Youtube bestaat. John Fogerty heb ik twee jaar geleden in Amsterdam in de Heineken Music hall zien en horen optreden. Wat een ongelooflijk feest was dat!

Via CCR kwam ik bij de Nederpop uit de jaren zestig en zeventig. Q65 “the live I live”, Brainbox “Summertime”, Golden Earring met “Back home” en “another 45 miles”. En WAUW onze Idols uit die tijd Mariska Veres met Shocking Blue “Venus” en Jerney Kaagman met Earth and Fire, “Seasons”, “Wild and Exiting”, “Ruby is the one”, je vind werkelijk alles terug. In het lijstje gerelateerde video’s vind ik de Kinks met Lola, ik luister hiernaar en zie ernaast The Animals met “House of the Rising Sun” staan. De gote verrassing van vanmiddag, een cover van Pink Floyd van “House of the Rising Sun”. In de 70er jaren had je diverse reizende discotheken, de van de radio bekende DJ’s gingen in de weekeinden het land in om op locatie plaatjes te draaien. De Veronica Disco Show was in die tijd een begrip. Bij de verzoekplaten zat altijd een of meerdere keren “House of the Rising Sun” en Steppenwolf “Born to be wild”.

Je hebt een dagtaak om alleen al, al je favorieten te beluisteren, laat staan dee covers van een bepaald nummer.e Van “House of the Rising Sun” zijn er al tientallen. En het zijn niet de minsten die het coveren. Zo als het er nu uitziet, kan ik nog jaren met Youtube vooruit.

De versie van Pinkfloyd wil ik hier met liefhebbers delen.