bVision.nl

bVision.nl

Blog, Art & Photography

Citroen Mehari 1968-1986

Een mooie lelijke eend in de bijt, de Citroen Mehari. De basis voor dit typische strandkarretje was een Citroen Dyane 6. Uiteraard met een kunststof carrosserie die het liefst zonder het lelijke dan en de deuren werd gereden. Het motortje stelde niet veel voor, en er werd zelfs een vierwielaangedreven versie gebouwd, maar het bleef gewoon een funkar. Dat er uiteindelijk toch nog 145 000 exemplaren van de band rolde lag alleen aan de prijs. Daar kon geen concurrent tegenop. De auto is een gewild exemplaar. En door zijn kunststof carrosserie zijn er nog vele van in omloop. Er bestaat overigens ook nog een vierwielaangedreven Eend, de Citroen 2CV Sahara.

Pre-Pensioen

Voor het eerst sinds lange tijd krijg ik eens een echte vakantie. Vandaag neem ik als afscheid voor mijn collega’s een vlaai mee en na vandaag ga ik me eens even grondig voorbereiden op onze vakantie naar Toscane, en wel naar het plaatsje Montecatini-Terme. Vijf weken zal deze werkonderbreking duren, of wel grote vakantie. Mijn collega’s zijn stikjaloers en dat mag ook van mij. De planning ziet u in de loop van de weken wel voorbij komen. Een fiks aantal dagen is ingeruimd voor onderhoud en verfraaiing van de leefomgeving. Maar ik loop voorruit. Ontspannen en genieten is het devies van mijn “pre-pensioen”. En voor mijn collega’s, ciao, a novembre.

Uit de oude doos – Mijnverleden(1)

Kinderarbeid lijkt het, deze foto. En als je het goed bekijkt is het ook zo. In deze dagen zou men zeggen dat deze jongeman stage loopt. En wel op de mijnschool (OVS). Hij leert hier hoe hij de kapotte metalen drinkflessen, die de koempels mee naar onder in de mijn namen, kan repareren met een hete soldeerbout en tin. Door het veelvuldig kruipen in de mijngangen gebeurde het nog wel eens dat er deuken en scheuren in zo’n drinkfles kwamen. Wie de eigenaar van de foto is en wie erop staat weet ik niet. Waarschijnlijk komt de foto uit de collectie van de staatsmijnen (aanklikbaar voor een groter formaat).

  • Koempels is de in het zuiden gebruikte naam voor mijnwerkers
  • OVS is de afkorting voor Ondergrondse Vak School

Mijn Beirette

Een van de eerste camera’s die ik ooit gebruikt heb, behoudens de Kodak boxcamera van mijn ouders, was een Oostduitse Beirette. Het was een betaalbare camera, die halverwege de jaren 70, voor een paar tientjes (guldens) mijn eigendom werd. De foto’s waren redelijk van kwaliteit, ze hadden alleen last van een beetje onscherpte in de hoeken, maar wat wil je voor zo weinig geld. Ik was er van overtuigd dat ik hem nog ergens in mijn verzameling had, maar ik vind hem niet meer. Jammer, maar misschien kom ik hem nog ooit op een beurs of rommelmarkt tegen.

Deze Beirette kon gebruikt worden met kleinbeeldfilm. Hij had voor een deel een kunstof huis, een flitsadapter en een 45 mm Lens, met een lichtsterkte van 2,8. Instellen deed je de camera met behulp van weersymbolen, zonnig, bewolkt, of flitsen. Hij kende 4 sluitertijden, B, 30, 60 en een 125ste seconde. Zo het licht meten vond ik erg onnauwkeurig, dus had ik bij die camera een 2e handse lichtmeter, van het merk Zeiss Ikon met de type aanduiding “IKOPHOT”.

De lichtmeter heb ik nog wel.e De lichtmeter werkte als volgt: je moest op de meter eerst de gevoeligheid van de film instellen, vervolgens richten op het onderwerp, en dan de ring zo draaien dat de wijzer over het cirkeltje viel. Het juiste diafragma met de gewenste sluitertijd, of andersom kon je dan zo aflezen. Erg omslachtig als je alleen maar even een kiekje wil maken, maar Veel professionele fotografen gebruiken nog steeds losse lichtmeters.

Mijn IKOPHOT lichtmeter slijt zijn dagen tegenwoordig in mijn vitrinekast. Hij zal ongeveer 45 jaar oud zijn, maar hij werkt nog steeds. En er zit niet eens een batterij in, maar dat hoef ook niet, want de lichtgevoelige cell reageert, hoe kan het ook anders, op licht.

Een mooie zondag in September



Het begin van de zondag was een beetje wazig. Het weer was het nog niet met zichzelf eens. Dan maar aan de slag. De boodschappen gehaald, het terras verzorgd, het gras gemaaid, wat gesnoeid, even wat lezen en toen ging de telefoon. Ga je mee…? Natuurlijk ga ik mee. Het zonnetje was er inmiddels achter dat het moest schijnen en op naar het veld voor de eerste vlucht van “onze” Transall. Een tweemotorige Hercules zullen we maar zeggen. Nog helemaal in de grondlak, wat missende versierselen, maar hij ging als een speer. Onze crew voor testgevallen wist het toestel in een maal naar boven te brengen, screws en loopings uit te voeren en vervolgens het toestel weer heel aan de grond te krijgen. Een geslaagde middag die heel wat fotomateriaal heeft opgeleverd. Zo ook het beeld van spelende mensen. Vreemden die samen hun hobby beoefenen. Hoe mooi kan het leven zijn. De mannen zijn een z.g. sleper op aan het tuigen om een zweefvliegtuig naar boven te brengen. (foto’s zijn aanklikbaar voor een groter formaat)

Uit het financieel dagblad

Financieel Dagblad: ePloeteren in de blogosfeere


eDe blogosfeer valt langzaam stil. De meeste weblogs liggen er verlaten bij. Het slagveld werd onlangs zichtbaar in een treurige rondgang van de weblog Sargasso. Van de meer dan 250 bekeken weblogs vertonen er 77 geen teken van leven meer, 21 ervan zijn hoogstens nog zombies.

Het treurige lot van een fenomeen dat als een komeet opkwam: websites met actuele berichten (posts of postings) waarop iedereen kan reageren. Een klein aantal trok een megapubliek en groeide met kritische berichten uit tot de schrik van grote bedrijven en politici. Grote bedrijven als Dell en Audi omarmen ze als volwaardige media.

Maar: hoe meer er kwamen, hoe meer het publiek versnipperde. Met de bezoekers verdween ook de lol van de bloggers, tot die er de brui aan gaven. De gemiddelde weblog heeft de levensduur van een fruitvlieg. Volgens Technorati, een gespecialiseerde zoekmachine voor weblogs, stopt 60 tot 80% al na een maand.e
Wij weten wel beter toch.
Vandaag zullen we toch maar even beginnen met de wekelijkse boodschappen. Na alle perikelen van gisteren had ik na afloop echt geen zin meer in de boodschappen. Je hebt van die dagen dat alles tegen zit. Gisteren was er ene van… En gelukkig is in Roermond een grote AH iedere zondag open. Geen diepvries, dat duurt te lang, maar voor de rest zal het wel lukken.